جهانگردی با انگیزه های مختلف از دیرباز بین انسان ها رواج داشته و آثار مکتوب و به جا مانده از این گردش ها، به نسل های مختلف بشری در شناختن تاریخ و جغرافیای مکانی و شرایط زندگی و حکومتی گذشتگان کمک می کند. اما جهانگردی با سبک جدید از اوایل قرن 16 میلادی آغاز شد. زمانی که انقلاب صنعتی اروپا را فراگرفت و شیوه های نوین زندگی در جامعه اروپا نمود پیدا کرد.
از اوایل قرن 17، اصطلاح توریست در جامعه فرانسه رایج گردید. این اصطلاح در مورد جوانانی به کار برده می شد که برای تکمیل تحصیلات و کسب تجربه های لازم زندگی، مسافرت می کردند. اصطلاح توریست به تدریج به مسافرینی اطلاق می شد که هدف آن ها از مسافرت، گردش، استراحت و آشنایی با فرهنگ مردم سایر کشورها بود. توجه به ارزش و بعد اقتصادی جهانگردی، پس از جنگ جهانی دوم آغاز گردید و کشورهای اروپایی برای کسب درآمد و بازسازی خرابی ها، این صنعت را مورد توجه قرار دادند.
در حال حاضر با توجه به عواملی مانند گسترش ارتباطات، افزایش اطلاعات ملت ها از یک دیگر، توسعه صنعت حمل و نقل، علاقه مندی عموم جوامع بشری به آشنایی با آثار سایر ملل و پی بردن دولت ها به بازدهی اقتصادی صنعت توریسم، می توان ادعا نمود که این صنعت از نظر اهمیت اقتصادی، جایگاه سوم را در دنیا دارد.
جهانگردی در دنیای امروز، یکی از بهترین ابزارهای تبادل و تعامل فرهنگی است و سیاحت یا گشت و گذار در سرزمین های مختلف دنیا، یکی از نیازهای زندگی انسان و از روش های موفق و گذران سالم اوقات فراغت می باشد. به طور کلی جهانگرد کسی است که به منظور تفریح، بازدید از نقاط دیدنی، معالجه، تجارت، ورزش و زیارت به کشور دیگر سفر کند، مشروط بر اینکه مدت اقامت از 24 ساعت کمتر و از 6 ماه بیشتر نباشد و در فاصله ای کمتر از هفتاد کیلومتر انجام نگیرد. به این ترتیب، مجموعه مسافرت هایی را که به یک منطقه مورد نظر و بدون انگیزه اقامت طولانی انجام می پذیرد، فعالیت توریستی یا جهانگردی می گویند. به منظور معرفی آثار باستانی و جاذبه های گردشگری در جهان و اهمیت دادن به این صنعت نوین، روز بیست و هفتم سپتامبر به عنوان روز جهانی جهانگردی نام گذاری شده است.
