احمد بن بلا، سیاست مدار معروف الجزایری، در سال 1916میلادی در شهری در نزدیک مرز الجزایر با مراکش به دنیا آمد. وی پس از پایان جنگ جهانی دوم به یک سازمان سیاسی موسوم به جنبش آزادی های دموکراتیک پیوست اما بعدها این سازمان را رها کرد تا خود سازماندهی سیاسی نوینی را به وجود آورد. بن بلا در سال 1950میلادی به زندان افتاد ولی از زندان گریخت و به قاهره رفت. بن بلا در قاهره، یک کمیته انقلابی را پایه ریزی کرد که بعدها به جبهه آزادی ملی معروف شد. به دنبال استقلال الجزایر از استعمار فرانسه، احمدبن بلا در 26 سپتامبر 1962م، به عنوان اولین نخست وزیر این کشور تازه استقلال یافته رسید و سپس به ریاست جمهوری این کشور انتخاب شد. بن بلا که حکومتش را با کودتا علیه بن یوسف بن خلده آغاز کرده بود، سه سال بعد، خود، قربانی کودتای هواری بومِدِین، وزیر دفاع دولت خود شد و به مدت شش سال به زندان افتاد. بن بلا که پس از آزادی از زندان، به دلیل فرصت مطالعه و تفکر کافی در ایام حبس گرایش زیادی به اسلام و انقلاب اسلامی ایران داشت، رفته رفته با مقتضیات سیاسی جهان غرب همگام شد و نه تنها از آرمان های انقلاب اسلامی فاصله گرفت، بلکه جبهه نجات اسلامی الجزایر را نیز محکوم نمود و لذا چهره مذهبی خود را از دست داد.
