ملک فیصل اول فرزند حسین شریف مکه، در سال 1883میلادی در طائفِ حجاز به دنیا آمد. وی سالیان اول زندگی را به همراه پدر در استانبول به تبعید گذراند و در سال 1909میلادی به کشورش بازگشت. فیصل از آن پس وارد فعالیت های سیاسی شد و از طرف اهالی جده به نمایندگی مجلس عثمانی انتخاب گردید. او در جریان جنگ پدر با نیروهای عثمانی حضوری فعال داشت تا این که در سال 1920م در 37 سالگی با اعمال نفوذ و تبانی انگلستان به پادشاهی سوریه منصوب شد، اما پس از مدتی، تحت فشار فرانسوی ها، سوریه را که تحت الحمایه فرانسه بود ترک کرد و در سال 1921میلادی توسط انگلستان به عنوان حاکم عراق انتخاب گردید. او در طی حکومتش فعالانه با انگلستان همکاری می کرد و طی بیش از یک دهه پس از پایان جنگ جهانی اول به عنوان عامل نفوذ انگلستان در عراق محسوب می شد. هرچند عراق در اواخر عمر ملک فیصل، در سال 1932م، ظاهراً استقلال خود را از انگلستان بازیافت، ولی عملاً شاه و کشور، تحت فرمان انگلیس بودند. عراق در طی این سال ها به ویژه از نظر منابع نفتی، اهمیت فراوانی یافت و انگلیسی ها برای ساکت کردن امریکایى ها و فرانسوی ها که سهمی از نفت این کشور را مطالبه می کردند، پنجاه درصد سهام شرکت نفت عراق را به کمپانی های امریکا و فرانسه واگذار نمودند.ملک فیصل سرانجام در ششم سپتامبر 1933میلادی طی سفر به سوئد، بر اثر سکته قلبی در پنجاه سالگی درگذشت و فرزندش ملک غازی، جای وی را گرفت.
مطالب مرتبط
