روسیه، قرن بیستم را با آرامش نسبی آغاز کرد ولی این آرامش ظاهری بود و فعالیت های زیرزمینی بر ضد رژیم تزاری که در نیمه دوم قرن نوزدهم آغاز شده بود به سرعت رشد می یافت. پس از شکست روسیه از ژاپن، فشار نیروهای مخالف حکومت افزایش یافت و تزار برای کاستن از میزان اعتراضات، به توصیه عده ای از مشاوران خود، در روز نوزدهم اوت 1905م طی فرمانی تشکیل یک مجلس مشورتی به نام دوما را اعلام کرد. این مجلس که قدرت قانون گزاری نداشت در عین حال که یک عقب نشینی آشکار از طرف تزار در برابر افکار عمومی محسوب می شد برای تامین خواست های مردم و گروه های سیاسی کافی نبود و در نتیجه نه فقط مشکلی را حل نکرد، بلکه جرأت وجسارت بیشتری به مردم بخشید تا دست به مبارزه جدی تری برای تامین خواست های خود بزنند. تزار در گام بعد، باز هم امتیازاتی به مخالفان خود داد ولی این امر هم انقلابیون را راضی نکرد تا اینکه زمینه برکناری و سقوط تزار و سرنگونی پادشاهی در این کشور فراهم شد.