این شعر از دیوان اشعار حضرت قطب العارفین وغوث السالکین حضر سید عبدالقادر گیلانی ملقب به غوث الاعظم است که بنیان گدار طریقه عرفانی قادری هستند وحدود ۹۰۰ سال پیش میزیسته اند واز خطه گیلان وصومعه سرا بودند ومرقد مبارک ایشان در بغداد زیارتگاه عرفا ودراویش وعاشقان ایشان است ومرقد مادرشان در صومعه سرا با نام ام الخیر است واین یکی از اشعار بسیار معروف ایشان است که در حالت جذب وقرب الهی در رابطه با لقب بزرگ ایشان که" باز الاشهب"به معنای باز عرش الهی میباشد سروده اند واز شطحیات حضرت است ولی متاسفانه در ایران به دلیل عدم اشنایی با اشعار ایشان که بیشتر هم فارسی است بسیاری ازاشعارشان به اشتباه به اسم شعرا وعرفای دیگر معرفی میشود
این شعر از دیوان اشعار حضرت قطب العارفین وغوث السالکین حضر سید عبدالقادر گیلانی ملقب به غوث الاعظم است که بنیان گدار طریقه عرفانی قادری هستند وحدود ۹۰۰ سال پیش میزیسته اند واز خطه گیلان وصومعه سرا بودند ومرقد مبارک ایشان در بغداد زیارتگاه عرفا ودراویش وعاشقان ایشان است ومرقد مادرشان در صومعه سرا با نام ام الخیر است واین یکی از اشعار بسیار معروف ایشان است که در حالت جذب وقرب الهی در رابطه با لقب بزرگ ایشان که" باز الاشهب"به معنای باز عرش الهی میباشد سروده اند واز شطحیات حضرت است ولی متاسفانه در ایران به دلیل عدم اشنایی با اشعار ایشان که بیشتر هم فارسی است بسیاری ازاشعارشان به اشتباه به اسم شعرا وعرفای دیگر معرفی میشود