صبر حالتی است نفسانی که اگر به حدّ اعلای خود برسد انسان را از بی قراری و اضطراب و شکایت از قضای الهی در برابر حوادث باز می دارد و قدرت ایستادگی در مقابل نفس و خواسته های آن را پیدا می کند و بر انجام واجبات و طاعات پایدار خواهد ماند...
صبر و بردباری
امام علی(علیه السلام):
لا یَتَحَقَّقُ الصَّبرُ إلاّ بمُقاساةِ ضِدِّ المَألُوفِ.
امام علی(علیه السلام):
لا یَتَحَقَّقُ الصَّبرُ إلاّ بمُقاساةِ ضِدِّ المَألُوفِ.
امام صادق(علیه السلام) : اگر مومن می دانست که پاداش مصائب و گرفتاری هایش چه اندازه است، آرزو میکرد با قیچی تکه تکه شود.[*]
اگر انسان بتواند در ابتلائات و مصائب، باور قلبی داشته باشد که آن بلا یا گرفتاری، بر وفق حکمت و به مصلحت اوست، دنیا و آخرت خود را آباد کرده است.
صبر در ابتلائاتی که وقوع آن تقصیر شخص مبتلا نیست، مانع سقوط او و موجب رشد معنوی و رستگاری وی خواهد شد.
در ارزشمندی علم و دانش شکی نیست. در دین ما ارزشمندی علم و دانش، در گرو اخلاق نیکو و بجا آوردن رسالت علمی است.
