همراهی اخلاق با صبر و بردباری

بسم الله الرحمن الرحیم
خیلی از ما انسان ها، خود را افرادی خوب و مثبت می دانیم؛ اما وقتی که در کارهای خود دقت می کنیم، متوجه خیلی از کم و کاستیهای اخلاقی و غیره در وجود خود خواهیم شد؛ مثلا خود را انسانی صبور و بردبار می دانیم، اما در میدان عمل، آنگونه که باید و شاید نیستیم. امام جواد(علیه السلام) می فرماید: «و َبَسْطُ الْوَجْهِ زینَةُ الْحِلْم[1] خوش روئى با افراد، زینت بخش حلم و بردبارى است.»
این حدیث فوق، دو نکته را برای ما تبیین می کند.
1ـــ گاهی بعضی از افراد، اصلا حلم و بردباری ندارند و افرادی عصبانی مزاج هستند و با کوچکترین ناملایمتی از کوزه در می روند.
2ـــ افراد دیگری هستند که صبور بوده و حلم و بردباری دارند؛ اما با خوشرویی همراه نیست. به عبارت دیگر، این افراد برخلاف افراد قبلی که اصلا بردباری ندارند، حلم و بردباری دارند؛ اما مدیریت لازم را در باره حلم و بردباری خود ندارند و خشک و جدی هستد.
در زمان ما طریقه برخورد والدین و فرزندان، از اهمیت بالایی برخوردار شده است. خوشا به حال والدینی که در برخورد با فرزندان خود، هم سعه صدر دارند و هم خوش اخلاق و مهربان هستند. البته فرزندان نیز باید سعه صدر و خوش اخلاقی را نسبت به والدین رعایت کنند.

پی نوشت:
1ـــ بحار الأنوار (ط - بيروت)،ج‏75، ص 91.