حاج میرزا ابراهیم آقا تبریزی در حدود سال 1254 ش (1293 ق) در تبریز به دنیا آمد و تحصیلات خود را در زادگاهش آغاز كرد. وی ظرف مدت كوتاهی، ادبیات عرب، فقه، اصول، كلام و درایه را به خوبی فرا گرفت و پس از آن كه از شانزده سالگی تدریس معانی و بیان و منطق را آغاز كرد، در شمار مدرسان تبریز واقع شد. میرزا ابراهیم، ناطقی زبردست و آشنا به مقتضیات جدید بود و بر اثر ایراد سخنرانی هایی با مطالب تازه، در بین مردم تبریز محبوبیت پیدا كرد. پس از صدور فرمان مشروطیت، اصناف تبریز او را به اتفاق آرا به نمایندگی خود برگزیدند. شیخ ابراهیم تبریزی در نخستین روزهای ورود به مجلس شورای ملی، چهره ای وطن خواه، مبارز، بی باك و طرفدار مشروطه از خود نشان داد و چندین نطق تند علیه محمدعلی شاه در مجلس ایراد كرد. وی در خارج از مجلس انجمن تندرویی با نام انجمن غیرت تشكیل داد و همه شب با سخنرانی های تند علیه مظالم حكومت قیام می نمود. او همچنین در مجلس برای تصویب متمم قانون اساسی، نطق های تندی ایراد كرد تا سرانجام آن را به تصویب رسانید. میرزا ابراهیم در روز بمباران مجلس توسط قزاقان، در مجلس بود تا این كه به همراه علما و وكلا به پارك امین الدوله پناه برد. نیروی قزاق وقتی از محل اختفا مشروطه خواهان و وكلای مجلس مطلع شد، پارك امین الدوله را محاصره نمود و سپس برای دستگیری آنان وارد باغ گردیدند. شیخ ابراهیم در این درگیری ها هدف چند گلوله قرار گرفت و چند روز بعد كشته شد. وی به هنگام مرگ، سی و سه سال داشت.
