خانم هِلِن آدامْزْ كِلِر، نابغه نابینا و ناشنوای امریكایى در 27 ژوئن 1880م در امریكا به دنیا آمد و در 19 ماهگی بر اثر بیماری، شنوایى و بینایى خود را از دست داد. در 6 سالگی، پدر و مادرش او را به نزد الكساندر گراهام بل، مخترع تلفن، بردند و از او یاری خواستند. گراهام بل، او را به یك معلم معرفی كرد و این معلم با جدیت به آموزش هِلِن به صورت های مختلف پرداخت. سرانجام از راه لمس انگشتان توانست با هلن ارتباط برقرار كند و چون هِلِن هوش و استعداد سرشار داشت، به زودی خواندن و نوشتن و حتی سخن گفتن خیلی ناقص را فراگرفت. او چنان در این زمینه ها ترقی كرد كه مایه شگفتی همگان شد و حتی زبان فرانسه و آلمانی را نیز فراگرفت. هِلن كِلِر توانست در 20 سالگی مقاله بنگارد و در 24 سالگی، برنده درجات علمی گردد. هِلِن كلر كشف كرد كه بسیاری از مردم او را دوست دارند. از این رو تصمیم به نوشتن زندگی نامه خود گرفت و علاوه بر آن بیش از چهل كتاب، مقالات متعدد و رساله های بی شمار درباره نحوه تفكر و تحصیل نوشت. او از دنیای خاموش خود برای تفكر و تصنیف آثار علمی، استفاده فراوان بُرد و از درآمد كارهای خویش، آموزشگاه های متعددی در امریكا و دیگر كشورها برای نابینایان تأسیس كرد. وی معتقد بود "هر چیز شگفتی های خود را دارد حتی تاریكی و سكوت. من با لطف خدای خود آموختم در هر حالتی كه هستم از آن خشنود باشم". هِلِن كلر سرانجام در سال 1968م در هشتاد و هشت سالگی درگذشت در حالی كه او را دانشمندترین كور و كر دنیا لقب داده بودند.
