بعد از پیروزی انقلاب روسیه و روی كار آمدن كمونیست ها، ایجاد و برقراری نهضت سوسیالیسم جهانی در دستور كار سران مسكو قرار گرفت. در این زمینه در سال 1919میلادی كُمینْتِرْنْ به معنای كمونیست بین الملل تشكیل شد. شكل گیری این ساختار علاوه بر آنكه از نظریه "صدور انقلاب" نشأت می گرفت، به تحركات و تحریكات دول غربی به ویژه انگلستان و فرانسه باز می گشت. این مسائل باعث گردید تا حزب كمونیست شوروی برای مشاوره و برنامه ریزی جهت مبارزه با مشكلات و نیز ایجاد هماهنگی، به كمینترن روی آورد. دهه 1920میلادی شاهد اوج گیری قدرت كمینترن بود اما در نیمه دهه 1930میلادی و پس از ناكامی در گسترش انقلاب و برقراری نهضت جهانی سوسیالیسم، سیاست مبارزه جویى كنار گذاشته شد. در نیمه ماه مه 1943 میلادی و در اوج جنگ جهانی دوم، مقامات شوروی با اطلاع از بدگمانی متتفقین در مورد توسعه مبانی و اندیشه های كمونیسم، برای دادن اطمینان خاطر به آنها تصمیم به انحلال این سازمان گرفتند. مقامات شوروی در نهایت در 22 ماه مه سال 1943میلادی انحلال كمینترن را اعلام كردند. در واقع سران كرملین با این عمل خود قصد داشتند. به جهانیان وانمود كنند كه از ترویج عقاید اشتراكی در كشورهای دیگر دست كشیده اند و سیاست تنش زدایی در پیش گرفته اند. این مسئله هم چنین از اختلافات داخلی در احزاب كمونیست و نیز عقاید تروتسكی كه به انقلاب جهانی پای بند بود ناشی می گردید.
