استاد بدیع الزمان فروزانفرِ خراسانی در حدود سال 1279 ش (1318 ق) در بشرویه در استان خراسان به دنیا آمد. تحصیلاتِ خود را در صرف، نحو، معانی، بیان، منطق، حكمت و فلسفه در مشهد و تهران در خدمت استادانی مانند ادیب نیشابوری، میرزا طاهر تنكابنی و سیدكاظم عصار و... به پایان رساند و پس از آن در مدرسه دارالمعلّمین عالی، سمت معلّمی ادبیات را برعهده گرفت. بدیع الزمان از استعداد و هوشی بسزا برخوردار بود و حافظه ای فوق العاده داشت. وی سفرهای علمی متعددی به خارج از كشور انجام داد و در دانشگاه های برخی كشورها، كرسی تدریس زبان و ادبیات فارسی را تاسیس كرد. استاد فروزانفر دانشمندی نكته سنج، استادی محقق و مدرسی بی نظیر بود و علاوه بر داشتن اطلاعات بسیار در زمینه معارف اسلامی و ادبیات فارسی، شاگردان بسیاری تربیت نمود كه هریك از آنها در شمار استادان بزرگ به شمار می آیند. از این ادیب گرانقد آثار فراوانی بر جای مانده كه تالیف كتاب سخن و سخنوران در چهار جلد، تاریخ ادبیات ایران و نیز تصحیح كلیات شمس تبریزی و نیز تصحیح فیه مافیهِ مولوی و... از آن جمله اند. استاد فروزانفر سرانجام در 17 اردیبهشت 1349 بر اثر سكته قلبی در هفتاد سالگی در تهران دار فانی را وداع گفت و جامعه ادبی ایران را سوگوار نمود.
