حضرت محمد(ص) قبل از بعثت، در بعضی از اوقات برای تفكر و عبادت به غار حرا در كوهی واقع در شمال مكه پناه می برد تا این كه در این روز، فرشته ی وحی، جبرئیل امین، بر آن حضرت نازل شد و به آن حضرت بشارت نبوت و رسالت داد. این واقعه به طور مشهور، در روز 27 رجب، سیزده سال قبل از هجرت و در سال چهلم عام الفیل برابر با سال 610 میلادی روی داد. اولین آیاتی كه بر حضرت نازل شد در ابتدا آیات نخستین سوره ی علق و سپس مُدَّثر بود. آغاز اسلام و شروع بعثت با نام خدا، خواندن، قَلَم، قیام، هشدار، پاكی و اخلاص و بزرگداشت خدا شروع شد. بعثت كه به معنی رستاخیز معنوی و انقلاب در همه ی امور است با انقلاب فرهنگی آغاز گردید. چرا كه پایه و اساس تحوّل فرهنگی به خواندن، نوشتن و پاك سازی و بهسازی فرهنگی بستگی دارد. در آن زمان محیط مكه و اطراف آن، چنان در لجن زار بت پرستی و خرافات و فساد غرق بود كه دعوت علنی بر خلاف آن وضع، ممكن نبود. بلكه نیاز به هسته ی مركزی و دفاعی و اجتماع یاران وفادار و فداكار داشت. از این رو، پیامبر بزرگ اسلام(ص) سه سال به طور محرمانه با افراد تماس می گرفت و آن ها را به اسلام دعوت می نمود. پیامبر گرامی اسلام، پس از بعثت، نستوه و خستگی ناپذیر با جهل، كفر و ستم مبارزه كرد و پس از سه سال تبلیغ مخفی و ده سال دعوت علنی مردم به توحید و ترویج آشكار دین اسلام در شهر مكه، به مدینه هجرت كرد و تا پایان عمر خویش در آن دیار ماند.
مطالب مرتبط
