ابوالقاسم علی بن حسن دمشقی معروف به ابن عساكر نزد عالمان و فقیهان عالی مقام دمشق، علوم قرآن، حدیث، فقه و اصول را با اشتیاق فراوان فرا گرفت. او برای تكمیل دانش خود درعلوم اسلامی، سفری طولانی را آغاز كرد. ابن عساكر در مراكز و حوزه های علمی شهرهای بغداد، كوفه، موصل، نیشابور، مرو، اصفهان و همدان حضور یافت و از محضر دانشمندان رشته های گوناگون، علوم و معارف دینی را آموخت. ابن عساكر به سبب حفظ و روایت احادیث بسیار، كثرت سفرهای علمی و استفاده ی علمی و استفاده از مشایخ بزرگ در شهرهای اسلامی و تالیف كتب مهم، در شمار یكی از بزرگ ترین حافظان حدیث و نویسندگان تاریخ در روزگار خویش درآمد. از ابن عساكر بیش از صدو سی اثر ممتاز علمی و تاریخی به جای مانده كه تاریخ دمشق یا تاریخ كبیر در هشتاد جلد، مناقِبُ الشَّباب و الاَمالی فی الحدیث از آن جمله اند. این شخصیت برجسته ی علمی سرانجام در رجب سال 571 ق در 72 سالگی در دمشق درگذشت و پس از تشییعی با شكوه، در همان شهر به خاك سپرده شد.
