بیانات فرمانده کل قوا حضرت آیت الله خامنه ای در مراسم نهمین دوره فارغ التحصیلی دانشجویان دانشگاه هوایی شهید ستاری

بسم الله الرحمن الرحیم

دوستان عزیز و کارکنان گرامی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران! خیلی خوش آمدید.
روز نوزدهم بهمن مشمول مرور زمان نشد و نخواهد شد. با این که بیست و سه سال از آن روز می گذرد، این خاطره همچنان مثل گوهر تابناکی در پیشانی نیروی هوایی ما می درخشد. اهمیت این حادثه در آن روز، از چند جهت بود؛ اما مهمترین جهت این بود که این بخش از ارتش اعلام کرد که برای تحقق بخشیدن به آن آرمان بزرگ، به صورت علنی در کنار دیگر آحاد و قشرهای ملت ایران ایستاده است؛ و نشان داد که در پست خود حاضر است همه وظایفی را که عقل و دین و وجدان و احساسات و عواطف او بردوش او می گذرد، با رشادت تمام ایفا کند؛ در عمل هم این را ثابت کرد. در دوران بعد از پیروزی انقلاب، حتی پیش از شروع جنگ تحمیلی و بعد از آن تا پایان جنگ و تا امروز، نیروی هوایی سرپست خود حاضر بود و وظایفی را که شرع و عقل و وجدان و عواطف بردوش او می گذاشت، به انجام رسانید؛ نیروی هوایی کوتاهی نکرد. یک نکته این است که در آن روز حضور نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران- که در واقع نماد نیروهای مسلح هم محسوب می شد- وحدت ملت را تکمیل کرد و همین وحدت، کارساز شد؛ امروز هم همین طور است. امروز هم وحدت و همدلی و یگانگی همه ی قشرهای ملت، از نظامی و غیرنظامی و بخش های مختلف نیروهای مسلح، کارساز خواهد بود. امروز تهدید، آن تهدید نیست؛ شکل ها و انواع تهدیدها و وظایف، در طول زمان تغییر پیدا می کند؛ اما روح مسئله، یکی است. امروز هم وحدت کارساز است و ملت ما به آرمان های بزرگ خود، با وحدت می تواند دست پیدا کند. آن روز نیروی هوایی نشان داد که حاضر است سر پست خود بایستد و وظایف خود را انجام دهد؛ امروز هم عیناً باید در یکایک افراد ما در قشرهای مختلف، از جمله در نیروهای مسلح، و از جمله در نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، این احساس وجود داشته باشد.
نیروی هوایی باید مأموریت خود را با همه ی وجود گرامی بشمارد و خود را برای ایفای آن مأموریت، همیشه آماده نگهدارد. نفس آمادگی و هوشیاری و حساس بودن یک ملت در قبال شرایط، می تواند او را از بسیاری از آسیب ها محفوظ نگهدارد. ملت ها چوب غفلت های خود را می خورند؛ همچنان که چوب اختلاف های خود را می خورند. امروز امت اسلامی اگر در مقابل تهدید قرار می گیرد و اگر به جنگ صلیبی تهدید می شود، این ناشی از غفلتی است که متأسفانه در بسیاری از بخش های این امت بزرگ به چشم می خورد؛ همچنین ناشی از یکپارچه نبودن این حجم عظیم و این پیکره ی بزرگ است. ما به سهم خود به عنوان ملت ایران، به عنوان پرچمداران اسلام، به عنوان منادیان استقلال و عزت و شرف یک ملت، باید این آسیب ها را به درون خود راه ندهیم.
ملت ما امروز در دنیا به عنوان ملتی که استقلال و شرف ملی و آرمان ها و خواست های خود را قربانی خواست های قدرت های استکباری نخواهد کرد، شناخته شده است. از اول انقلاب اسلامی، آن چیزی که بیش از همه، قدرت های زیاده خواه و سلطه طلب دنیا را نسبت به این انقلاب و این نظام حساس کرد و به موضع گیری انداخت، همین روحیه بود؛ احساس کردند این نظام، این حکومت و این ملت، آن حکومت و ملتی نیست که با اشاره ی یک قدرت بزرگ- چه آمریکا و چه آن روز، شوروی- حاضر باشد از حرف و راه و منافع و عزت خود دست بکشد؛ چون این روحیه را اسلام به آنها داده بود؛ چون ایمان آنها پشتوانه ی آن بود. آن قدرت ها، با اسلام و ایمان این مردم دشمنی کردند؛ والا اگر اسلامشان، اعتقاد خشک و بی روحی بود که در عمل و رفتار و انگیزه ها و هدفگیری ها و رفتار سیاسی و ملی اینها اثر نمی گذاشت، می توانستند از اسلام هم به راحتی اغماض کنند. مسئله برای ابرقدرت ها، سیطره ی بر عالم است. امروز قدرت های بزرگ جهان، چه به خاطر انرژی- نفت و گاز- چه به خاطر بازارها، چه به خاطر فروش محصولاتشان، و چه به خاطر پشتوانه ی سیاسی و اقتدار نظامی شان، ناچارند دامنه ی سیطره و نفوذ خود را در دنیا توسعه دهند. اگر ملت ها پامال می شوند و منافع ملی آنها نابود می گردد، برای آنها هیچ اهمیتی ندارد؛ آنها فقط به منافع خود- که در بسیاری از موارد، نامشروع هم هست- می اندیشند. البته هرملتی- ازجمله، ملت های قدرت های بزرگ- حق دارند به منافع خود بیندیشند؛ اما آن منافعی که به خاطر پامال کردن منافع ملت های دیگر، نامشروع نباشد؛ ولی آنها این حد و مرز را قائل نیستند. پرچمی که برمی دارند، پرچم حقوق بشر و آزادی و دمکراسی است. بر روی پرچم های خود، عناوین فریبنده را نقش می کنند؛ اما آنها، هم به مردم دنیا دروغ می گویند، هم به مردم خود دروغ می گویند؛ هدف آنها سیطره بر دنیاست.
شما به کشورهای این منطقه نگاه کنید- کشورهایی که به حمله نظامی تهدید نمی شوند و مورد تهاجم آمریکا و امثال او قرار نمی گیرند- دولتهایی بر این کشورها حکومت می کنند که کشور و ملتشان را یکپارچه و یکسره در اختیار سیاست های آمریکا قرار داده اند؛ فقط اینها هستند که خوبند! فقط اینها هستند که باید تهدید نشوند! توقع آنها از ملت بزرگ و دولت مردمی ایران و نظام سرتا پا شرف جمهوری اسلامی این است که آنها هم مثل آن کشورها، دست نشانده، مطیع امر، گوش به فرمان و مجری سیاست های آنها شوند؛ و این نشدنی است.
آنها در دفاع از آزادی و دمکراسی دروغ می گویند؛ به دلیل این که در طول تاریخ سی، چهل سال گذشته سیطره آمریکا بر بسیاری از کشورهای دنیا، همیشه پشتیبان دولتها و قدرتهای مستبد- ولی مطیع آنها- بوده اند؛ در ایران هم این طور بود. حکومت شاه، حکومتی مستبد و غیرانسانی بود که بویی از مفاهیم دمکراسی و امثال اینها نبرده بود؛ اما تسلیم آنها و در اختیارشان بود. نفت ایران متعلق به آنها بود؛ سیاستهای نفتی صد درصد منطبق با اراد ه ی آنها بود؛ حضور آنها در سرتاسر مراکز قدرت در ایران، محسوس بود؛ ارتش در پنجه اقتدار آنها قرار داشت؛ منابع مالی، صد درصد مورد استفاده آنها و در اختیارشان بود؛ لذا شاه مستبد، فاسد، رشوه بگیر و بی اعتنای به مصالح ملی، از نظر آنها مطلوب و مقبول بود؛ آنها این را می خواهند. آنها حکومتی را که به خاطر منافع ملی به آنها پاسخ نمی دهد، به خاطر شرف ملی تسلیم آنها نمی شود، به خاطر عزت ملی و هدفهای ملی خود به آنها اعتنا نمی کند، دوست نمی دارند؛ بنابراین با او کینه ورزی می کنند؛ آنگاه خود را پشت پرچم دمکراسی و آزادی پنهان می کنند. این منطق در دنیا، شکست خورده است. چنین منطقی، منطقی نیست که امروز دنیا آن را بپذیرد و بپسندد و هواداران آن منطق بتوانند به توفیق خود امیدوار باشند. قدرتهای پوشالی تهی از معنویت و فکر درست و جهت گیریهای انسانی، اگر به بیش از اسلحه یی که امروز با آن مجهزند، مجهز باشند، راه به جایی نخواهند برد.
سردمداران آمریکا گله می کنند که چرا ملت ایران از ما متنفرند! فقط ملت ایران از شما متنفر نیستند؛ همه دنیا از شما نفرت دارند؛ ملتها از شما نفرت دارند. شما در آمریکای لاتین مورد تنفر نیستید؟! شما در سرتاسر آسیا میان ملتها مورد تنفر نیستید؟! شما حتی در خود اروپا مورد تنفر ملتهای اروپا هستید! شما برای خودتان چه گذاشته اید تا ملتهای جهان و انسانها از شما متنفر نباشند؟ یک رژیم مستکبر، متکبر، زورگو و مزور، چه توقعاتی دارد که ملتهای دنیا به او محبت بورزند؟! مگر چنین چیزی ممکن است؟! بله، ملت ایران با کسی ابتدائاً سرجنگ ندارد؛ اما از مداخله گر و سلطه طلب متنفر است؛ از مرکز قدرتی که بخواهد منافع این ملت را در مقابل منافع نامشروع خود نادیده بگیرد و لگدمال کند، متنفر است؛ از کسانی که پرچم دمکراسی و آزادی و حقوق بشر را بلند می کنند، اما از رژیمی مثل اسرائیل که صد درصد ضد حقوق بشر است، این گونه دفاع می کنند و در افغانستان آن رفتار را می کنند و با اسرای جنگی خود آن رفتار را می کنند و با ملتهای دنیا آن رفتار را می کنند، متنفر است. ملت ایران بیدار است. دل های پر از ایمان این ملت، به یکدیگر متصل و مرتبط است. ملت ایران دارای آرمان ها و هدف های بلند است. ملت ایران در طول سال های متمادی، طعم ذلت و تحقیرشدگی را در دوران رژیم وابسته پهلوی چشیده است. برای ملت ایران بازگشت به دوران تحقیر به وسیله قدرت های بزرگ، امکان پذیر نیست؛ این ملت بیدار شده است و طعم عزت را در سایه انقلاب اسلامی و نظام اسلامی چشیده است. بله، هرکس بخواهد حیثیت و هویت ملت ایران را مخدوش کند، مورد تنفر ملت ایران است. همه در دنیا بدانند، ملت ایران ابتدائاً متعرض نمی شود؛ چون ما سلطه طلبی را هم مثل سلطه پذیری زشت می دانیم؛ نه سلطه می پذیریم و نه خودمان طالب سلطه ایم؛ اما هرکس به این ملت تعرضی بکند و منافع او را تهدید کند، مورد عکس العمل تند و پشیمان کننده این ملت قرار خواهد گرفت. به همه شما عزیزانم توصیه می کنم، در جایگاهی که مأموریت و قانون و حکم عقل و دین و وجدان شما بر دوش شما نهاده، با کمال قدرت و عزت و هوشیاری حاضر باشید؛ نگذارید غفلت، شما را از پرداختن به کار اساسی ای که بر دوش شماست، باز بدارد. این فقط وظیفه شما نیست؛ وظیفه همه ماست؛ همه ملت باید هشیار باشند. البته نیروهای مسلح نقش ویژه خود را دارند و نیروی هوایی در این میان نقش ویژه خود را دارد. مراقب باشید، دقت کنید و کار نیکو و بهنگام و دقیق انجام دهید و بدانید خدای متعال مردمی را که با ایمان و جدیت و پشتکار و کوشش و عقل و هوشمندی خود در راهی قدم می گذارند، همیشه کمک می کند؛ این سنت تاریخ است. کسی که ضربه می خورد، از غفلت و بدکاری و سستی و بی حالی خود ضربه می خورد. ملتی که سر کار خود، در پست خود، در کار خود کوشاست، پیروز است و کارها را پیش خواهد برد؛ این چیزی است که ما فقط در کتاب ها نخوانده ایم و فقط به حکم استدلال عقلی به آن پایبند نشده ایم؛ آن را در عمل مشاهده کرده ایم. بیست و سه سال است که ما هر جا به خود پرداخته ایم و کوشش و جد و ایمان و توکل و هوشمندی و عقل خود را به کار گرفته ایم، پیروز شده ایم؛ اما هر جا ضربه خورده ایم، یکی از این ارکان را کم داشته ایم؛ هرجا شکست خورده ایم، یک گوشه کار را خودمان لنگ کرده ایم.
این درس بزرگی است که اگر دیگران در کتاب ها آن را خوانده اند، اما در تجربه عملی آن را دیده ایم و لمس کرده ایم. نیروی هوایی در این مدت تجربه های گرانبهایی داشته است. روز نوزدهم بهمن سال 57، من خودم در کنار جماعتی از نیروی هوایی که به مدرسه علوی آمدند و امام را زیارت کردند، حضور داشتم. امروز هم من در کنار شما هستم، و خدا با ماست. در آن راه و خط روشن و افتخارآمیزی که بر دوش ما نهاده شده است، همه ما باید کوشا باشیم. بدانید روزی فراخواهد رسید که به چشم خود ببینید دشمن متکبر و مستکبر، در مقابل شما زبون و عاجز و ضعیف شده است. از خداوند متعال، دوام و افزایش توفیقاتش را برای همه شما و همه نیروهای مسلح و همه ملت ایران مسئلت می کنم و امیدوارم توجهات حضرت بقیه الله اعظم (ارواحنا فداه) و ادعیه زاکیه او شامل حال همه شما باشد.
والسلام علیکم و رحمه الله وبرکاته