آنچه درباره والدین خودشیفته نمی دانید
در این نوشتار به بررسی آسیب هایی که والدین خودشیفته به فرزندان خود وارد می کنند خواهیم پرداخت. با ضیاءالصالحین همراه باشید تا در این مورد بیشتر بخوانید.
والدین خودشیفته چه کسانی هستند؟
به مجموعه رفتارهایی که پدرومادر فرزندان را در اختیار خود می دانند و هیچ حریمی برای کودک یا نوجوان خود قائل نمی شوند گفته می شود. در شرایط ایده آل کودک برای بروز استعدادها و کشف دنیای درونی خود و اطرافش باید آزادی داشته باشد. محیطی که کودک بتواند در آن به خود اعتماد کند و رشد و پیشرفت داشته باشد، نیازمند آن است که والدین رفتارهای افراطی و پرفشار نداشته باشند. درصورتی که والدین به خودشیفتگی مبتلا باشند، چنین محیط آزاد و متعادلی برای فرزندان فراهم نمی شود.
هر پدر و مادری در نظر خود تلاش می کند تا بهترین ها را برای فرزندانشان فراهم کنند. در بسیاری از مواقع شاهد هستیم که پدرو مادرها متوجه رفتارها و واکنش هایی که موجب آسیب به کودک دلبندشان می شوند، نیستند. با آگاهی هایی که امروزه نسبت به ارتباط اختلالات روحی و روانی با دوران کودکی پیدا کرده ایم، یکی از مهم ترین وظایف هر پدر و مادری استفاده از روش های تربیتی درست است.
والدین خودشیفته ای که خود را مالک فرزندان می دانند
والدین خودشیفته اجازه رشد شخصیت را به نوجوان خود نمی دهند. مدام فرزند خود را کنترل می کنند و او را وادار می کنند تا نقش والد جایگزین را ایفا کنند. کودک در این شرایط مجبور می شود برای اینکه والدینش را به خودش علاقه مند نگه دارد هرکاری که از او می خواهند را انجام دهد.والدین خودشیفته چه بصورت آگاهانه و چه از روی ناخودآگاه تلاش می کنند تا فرزندشان را به خود وابسته نگه دارند. اجازه کسب هویت به کودک خود نمی دهند ودر صورت نافرمانی او را مورد خشم قرار می دهند.افراد خودشیفته هرگز با دیگران همدلی نمی کنند و دیگران را ابزاری برای رسیدن به مقاصد خود می دانند. همواره فکر می کنند برتر از دیگران هستند، مدام به تایید دیگران نیاز دارند و از انتقاد بیزارند. با وجود این خصوصیات هیچ فرزندی نمی تواند در کنار چنین والدینی به پیشرفت و رشد برسد و آسیب های زیادی را متحمل می شود.
والدین خودشیفته ای که به فرزندان خود توجهی ندارند
این دسته از والدین خودشیفته عموما فرزندان خود را مورد بی توجهی قرار می دهند. والدین خودشیفته موفقیت و رضایت خود را به کودکشان ترجیح می دهند. آنها تنها به فکر پیشرفت در شغل، افزایش ثروت، شهرت و تفریح خود هستند. فرزندان خودشیفته ها حس اضافی بودن و طرد شدن دارند. والدین خود شیفته از درک فرزندان خود عاجزند و تمام موفقیت های آنان را به پای خود می گذارند. اگر اینگونه رفتارهای خودپسندانه را در خود مشاهده می کنید باید به مشاور روانشناس مراجعه کنید چرا که والدین خودشیفته آسیب های فراوانی به فرزندان خود وارد می کنند.
افکاری که والدین خودشیفته به فرزند خود القا می کنند
مدام به فرزند خود می گوید که تمام عمرش را پای او گذاشته و باید از دستوراتش اطاعت کند. به نوعی احساس گناه در کودک و نوجوان خود به وجود می آورند.به کودک می فهمانند تنها در صورتی او را دوست دارند که به خواسته هایشان عمل کند.ممکن است به فرزند خود بگویند: (من و تو باید به کمک هم به اهدافمان برسیم) که البته منظور تنها اهداف والد است و کودک به تنهایی نمی تواند هدف مستقلی برای خود داشته باشد. (تو تنها و مهم ترین شخص در زندگی منی) این سخن والدین خودشیفته ای است که می خواهند نیازهای برآورده نشده خود را از طریق فرزندانشان به دست آورند.
والدین خودشیفته چه آسیب هایی به فرزندان خود وارد می کنند؟
اگر ویژگی های والدین خودشیفته را حتی در حد کم در خود دیدید، حتما در این باره با یک مشاور صحبت کنید. شاید در ارتباط با فرزندتان در حال حاضر مشکلی حس نکنید، اما برای پیشگیری از مشکلات فرزندتان در آینده حتما مشاوره کودک دریافت کنید.والدین خودشیفته اضطراب در کودک ایجاد می کنندوالدین خودشیفته مدام به دنبال توجه تعریف و تحسین هستند. فرزندان در چنین خانواده هایی مدام اضطراب دارند تا نیاز والدین خود را پیش بینی کنند و به آن نیازها پاسخ دهند تا مورد تنبیه و واکنش هیجانی از سوی والدین قرار نگیرند.
کودک می آموزد که تنها راه تامین نیازهایش این است که ابتدا نیازهای والدین خود را برطرف کند.پدر و مادر خودشیفته احساس شرم و گناه در کودک می افزاید والدین خودشیفته به خواسته های فرزند خود اهمیت نمی دهند و نیازهای فرزندان نادیده گرفته و یا تحقیر می شود. در این شرایط کودک به این باور می رسد که وجودش بی ارزش است و از به دنیا آمدن خود احساس شرم و گناه می کند. متوجه می شود که خواسته هایش بی ارزش است و به نفع والدین از چیزهایی که دوست دارد دست می کشد. این باور در کودک رشد می کند که موجودی شرم آور و به درد نخور است.
افزایش بی اعتمادی نسبت به پدر و مادر خودشیفته در کودکان
والدین خودشیفته خود را بر فرزندانشان مقدم می دانند و رفتارهای خود محور دارند. با این حال اگر رفتار مشابهی در کودک ببینند مشکل او را بزرگ نمایی می کنند و الگوپذیری کودک از آن ها را انکار می کنند. دراین صورت کودک به این نتیجه می رسد که والدین افرادی نامطمئن و غیرقابل اعتماد هستند.
مسئولیت پذیری بیش از حد در بچه های خودشیفته
هر زمان که کودک در مورد اتفاقاتی که برایش افتاده صحبت می کند، والدین خودشیفته بحث را به سمت خود معطوف می کنند. حتی اگر کودک دچار درد جسمانی و یا ناراحتی احساسی باشد والدین خودشیفته با او همدردی نمی کنند و نمی توانند او را درک کنند. کودک معصوم در این شرایط نمی فهمد که والدینش چقدر خودخواه هستند بلکه مسئول این می شود که به والدین خود بفهماند در اشتباه هستند و نیاز آزارنده ای در او به وجود می آید که احساس می کند باید مسئولیت نقص ها و کمبودهای دیگران را برعهده بگیرد.
