سقط جنین
برخی از کارها در همه ی فرهنگها به طور ذاتی قبیح و زشت هستند. این رفتارها معمولاً در نظامهای حقوقی کشورها به عنوان جرم مطرح شده و مجازات هایی برای آن ها در نظر گرفته شده است. سقط جنین نیز که به معنی از بین بردن جنینی است که قرار بوده به دنیا بیاید و از مواهب الهی بهره مند شود، یکی از این اقدامات است که بنا بر توصیه های شرعی نیز حرام عملی محسوب می شود.
سقط جنین در قوانین شرعی و حقوقی جمهوری اسلامی ایران ممنوع اعلام شده و برای آن مجازات هایی تعیین شده است. اما در شرایطی شاید بتوان این عمل را به طور استثنایی و با دریافت مجوزهای قانونی جایز دانست. تنها سقط قانونی در ایران سقطِ درمانی است.
تعریف قانونی:
در قانون هیچ تعریفی از سقط جنین وجود ندارد اما می توان آن را این گونه تعریف کرد که خروج اراد‌‌ی جنین از رحم مادر، به گونه ای که قابلیت زیست و حیات ند‌‌اشته باشد؛ یعنی حیات جنین به محض خارج شدن از رحم مادر پایان یابد، در غیر این صورت اگر جنینی به دنیا بیاید و با د‌‌ستگاه اد‌‌امه حیات پید‌‌ا کند، این مصد‌‌اق اسقاط جنین نیست. مرگ جنین اگر به صورت خود بخود اتفاق بیفتد، به آن سقط خود به خودی (ناخواسته) می گویند.
قانون گذار برای سقط عمد‌‌ی جنین، هم پرد‌‌اخت د‌‌یه و هم مجازات تعزیری در نظر گرفته است.
سقط درمانی تنها راه قانونی سقط جنین
قانون سقط درمانی سال هشتاد و چهار بصورت ماده واحده تصویب شد. این قانون تصریح می کند :
سقط درمانی با تشخیص قطعی 3 پزشک متخصص و تایید پزشکی قانونی، مبنی بر بیماری جنین که بعلت ناقص الخلقه بودن یا عقب افتادگی، موجب حَرَج (سختی) مادر است، یا بیماری مادر که با تهدید جانی مادر همراه باشد، قبل از وُلوج روح (4 ماه) و با رضایت زن مجاز است و مجازات و مسؤلیتی متوجه پزشک وی نخواهد شد.
با آوردن عبارت ولوج روح در این ماده و ممنوعیت سقط درمانی پس از این زمان، این پرسش مطرح می شود که اگر جان مادر در معرض خطر قرار گیرد و جنین سنی بیش از یکصد و بیست روز داشته باشد، آیا نمی توان مجوز سقط نوزاد را صادر کرد؟
بر اساس گزارش سقط جنین که توسط سازمان بهداشت جهانی منتشر شده است، هیچ کشوری وجود ندارد که در شرایط تهدید خطر جانی برای مادر، سقط را نپذیرد. حتی در کشور ما برخی از مراجع معظم تقلید بر این عقیده اند که در صورت خطر جانی برای مادر، اسقاط جنین، حتی بعد از دمیده شدن روح نیز، اشکالی ندارد.
مطالب مرتبط
