نهى از دروغ شمردن سخنى كه دروغ بودنش معلوم نيست

قرآن:

(بَلْ كَذَّبُوا بِما لَمْ يُحِيطُوا بِعِلْمِهِ وَلَمّا يَأْتِهِمْ تَأْوِيلُهُ كَذلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الظّالِمِينَ )[1]؛  «چيزى را دروغ شمردند كه به آن احاطه علمى نيافته بودند و هنوز از تأويل آن بى خبر بودند. كسانى كه پيش از آنان بودند نيز پيامبران را چنين به دروغ نسبت دادند. بنگر كه عاقبت ستمكاران چگونه بوده است».[2]

حدیث:

رسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله : مَن رَدَّ حَديثاً بَلغَهُ عنّي فأنا مُخاصِمُهُ يَومَ القِيامَةِ ، فإذا بَلَغكُم عنّي حَديثٌ لم تَعْرِفوا فقولوا: اللَّهُ أعْلَمُ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس حديثى از من به او برسد و آن را انكار كند، در روز رستاخيز من شاكى او خواهم بود. پس هرگاه حديثى از من به شما رسيد كه معنايش را نفهميديد، بگوييد : خدا بهتر مى داند.[3]

رسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله : مَن بلَغَهُ عنّي حَديثٌ فكَذّبَ بهِ فَقد كَذّبَ ثلاثةً : اللَّهَ ، ورسولَهُ ، والّذي حَدّثَ بهِ .پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس حديثى از من به او رسد و آن را دروغ بشمارد، هر آينه سه كس را تكذيب كرده است: خدا را و رسول او را و راوى حديث را.[4]

الإمامُ الباقرُ أو الإمامُ الصّادقُ عليهما السلام : لا تُكَذِّبْ بحديثٍ أتاكُمْ بهِ مُرجِئيٌّ ولا قَدَريٌّ ولا خارِجيٌّ نَسَبهُ إلَينا ، فإنَّكُم لا تَدْرون لَعلّهُ شَي‏ءٌ مِن الحقِّ ، فتُكَذِّبونَ اللَّهَ عزّوجلّ فَوقَ عَرشِهِ. امام باقر يا امام صادق عليهما السلام: اگر يك نفر از مرجئه يا قدريّه و يا خوارج از قول ما حديثى به شما گفت، آن را دروغ مشماريد؛ زيرا شما نمى دانيد؛ شايد آن راست باشد و شما با تكذيب آن، خداوند عزّوجلّ را بر فراز عرشش تكذيب كرده باشيد.[5]

پی نوشت:
[1] يونس : ۳۹.
[2] (انظر) النساء : ۹۴، الكهف: ۶۶، ۶۷، النور: ۱۵، الأحزاب: ۲۲، ۳۵.
[3] بحارالأنوار : ۲/۲۱۲/۱۱۴ ،میزان الحکمة جلد 2 صفحه 523.
[4] بحار الأنوار : ۲/۲۱۲/۱۱۶ ، میزان الحکمة جلد 2 صفحه 523.
[5] بحار الأنوار : ۲/۲۱۲/۱۱۱ ، میزان الحکمة جلد 2 صفحه 524.