انتطار این است که ما شیعیان باید از نظر صفات اخلاقی و درستکاری و دینداری جلوتر از دیگران باشیم. زیرا که آموزه های دینی ما خیلی بر این نکات تاکید داشته و البته آن را مقید به «به خاطر فرمان خداوند و کسب رضایت او» کرده اند. از جمله آنها حدیثی است از امام صادق(علیه السلام) که می فرماید: «وَ اللَّهِ مَا شِيعَةُ عَلِيٍّ (علیه السلام) إِلَّا مَنْ عَفَّ بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ وَ عَمِلَ لِخَالِقِهِ وَ رَجَا ثَوَابَهُ وَ خَافَ عِقَابَهُ؛ به خدا سوگند، شيعه على(عليه السّلام) نيست، مگر كسى كه شكم و عورتش را از حرام نگه بدارد و اعمالش را براى [جلب رضايت] پروردگارش انجام دهد و به ثواب و پاداش او اميدوار باشد و از كيفرش بهراسد».[1]
درباره این حدیث فوق به دو نکته باید توجه داشت:
نکته اول: از حدیث به دست می آید که حتی اگر یک شیعه عفت شکم و فرج داشته باشد، باز هم نباید فکر کند که وظیفه خود را انجام داده است و بهشت منتظر اوست؛ بلکه باید در عفت شکم و فرج، رضای الهی را دنبال کند. زیرا بسیاری از افراد هستند که در ظاهر اهل کارهای غیر اخلاقی نیستند؛ اما کاری به رضایت خدا و سخنانی ازاین قبیل ندارند(امر به معروف و امثالهم) و یا لااقل برایشان اولویت ندارد. به عبارت دیگر اولویت آنها زندگی سالم و نداشتن نقطه ضعف است؛ که البته این هم در جای خود خوب است ولی مطلوب نیست. بنابراین شیعه باید اعمال خود را برای کسب رضا خدا انجام دهد تا نمره عالی نصیب او شود.
نکته دوم: عفت شکم فقط به این نیست که انسان دزدی نکند و اختلاس ننماید و امثال آن(چه بسا این کارها را غیر شیعیان نیز مد نظر داشته باشند)؛ بلکه کسانی را که نسبت به واجبات مالی اسلامی(زکات و خمس) بی اعتنا هستند، نیز در بر می گیرد. نکته ای که باید مد نظر ما شیعیان قرار داشته باشد.
خداوند به ما توفیق دهد که در این زمانه سخت آخرالزمان، عفت شکم و عورت داشته باشیم.
پی نوشت:
[1] صفات الشيعة، ابن بابويه، محمد بن على، ترجمه توحيدى ؛ ص33
مطالب مرتبط
