آیات قرآن در زیارت غدیر

نکته بسیار جالب در زیارت روز غدیر این است که در این زیارت تقریباً 23 آیه قرآن بیان شده است. این خودش یک پیامی دیگر برای ما دارد. که حرف هایتان قرآنی باشد.
یک زیارتی برای امیر المؤمنین در روز غدیر است از امام نقل شده که این زیارت را می شود هرروز خواند. در هر زمانی هم می شود خواند. لازم نیست در مقابل قبر باشیم. در هر زمان، در هر مکان، این زیارت قابل خواندن است.
آیات قرآن در زیارت روز غدیر
نکته بسیار جالب در زیارت روز غدیر این است که در این زیارت تقریباً 23 آیه قرآن بیان شده است. این خودش یک پیامی دیگر برای ما دارد. که حرف هایتان قرآنی باشد.
زینب کبری علیهاالسلام در شام سخنرانی کرد، سخنرانی اش از قرآن موج می زند. فاطمه زهرا(سلام الله علیها) وقتی دید حق شوهرش را ندادند یک سخنرانی کرد، سخنرانی اش از قرآن موج می زند.
اگر قرار است در جایی سخنرانی داشته باشیم ، روی منبر صحبت کنیم، بیشتر حرف هایمان باید از قرآن باشد. آیه اش این است.
«لِتُبَیِّنَ لِلنَّاس‏»(نحل/44)
«لِتُبَیِّنَ لِلنَّاس‏»
یعنی برای مردم بیان کن. چه چیزی را؟ «ما نُزِّل‏» آنچه را که نازل شده برای مردم بگو.
این خیلی جالب است که در این زیارتنامه بیست و چند تا آیه ی قرآن است. حالا زیارتنامه را با هم بخوانیم.
امام، صراط مستقیم دین
«السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا دِینَ اللَّهِ الْقَوِیم‏»
علی جان سلام بر تو، دین قویم تو هستی. دین قویم همان قرآن است
«ذلِکَ دینُ الْقَیِّمَةِ» (بینه/5)
«وَ صِرَاطَهُ الْمُسْتَقِیم»
امام صادق(علیه السلام) فرمود: صراط مستقیم صراط علی بن ابی طالب(علیه السلام) است.
«السَّلَامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا النَّبَأُ الْعَظِیمُ الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُون‏».
«نباء» خبر بزرگ تو هستی.
«السلام علیک یا أَمِیرُ الْمُؤمِنِینَ الْحَقُّ الَّذِی نَطَقَ بِوَلَایَتِکَ التَّنْزِیل‏»
یا علی تو کسی هستی که خدا تعریفت را می کند. چه گفته؟ گفته:
«إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى‏ مِنَ الْمُؤمِنِین‏ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُم‏»
خدا مشتری است. خدا جان را می خرد. مال را به بهشت می خرد. تو جانت را به خدا فروختی. مالت را به خدا فروختی.
در قرآن فرموده:
«وَ جاهِدُوا فِی اللَّهِ حَقَّ جِهادِه‏» (حج/78)
اگر جهاد می کنید، حق جهاد. در زیارت داریم که «جاهدت فی الله حق جهاده»
علی جان تو سیمای قرآنی، وجود تو قرآن مجسّم است.
امام در میادین جنگ و جهاد
«السلام علیک یا ابالحسن یا امیرالمؤمنین»
در زیارتنامه می گوید، قرآن درباره ی تو گفت:
«فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجاهِدینَ عَلَى الْقاعِدین‏» (نساء/95)
مجاهدین بر قاعدین فضیلت دارند. ‏فاتح خیبر تو بودی. هیچ یک از اصحاب پیغمبر به اندازه امیرالمؤمنین در جبهه نبود.
«فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجاهِدینَ عَلَى الْقاعِدین‏ أَجْراً عَظیماً».
حضرت امیر(علیه السلام) رد می شد دو نفر به هم افتخار می کردند. او می گفت: کلیددار کعبه من هستم. او می گفت: مسئول آبرسانی به حجاج من هستم. حضرت فرمود: والله من کلیددار نیستم، مسئول آب دادن هم نیستم. اما من قبل از شما دو تا به پیغمبر ایمان آوردم. سابقه ی ایمانی من بیش از شماست. خیلی به آنها برخورد. چون آنها یک خرده ریش سفید بودند، حضرت علی(علیه السلام)  هم جوان بود. رفتند گفتند: یا رسول الله! چنین شده است. آیه نازل شد،
«أَجَعَلْتُمْ سِقایَةَ الْحاج‏» (توبه/19)
«سِقایَةَ الْحاج»، «سقایه» یعنی سقایی است. آب دادن، «أَجَعَلْتُمْ سِقایَةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ» کلید داری کعبه و آب  دادن به حاجی ها را شما کنار ایمان گذاشتید؟ ایمان کجا و آنها کجا؟ مقایسه نکنید. قابل مقایسه نیست.
یک کسی به شما بگوید: من هم شما را دوست دارم، هم کشمش را. خوب این فحش به شما است. «أَجَعَلْتُمْ سِقایَةَ» چه چیزی  را کنار چه چیز می گذارید؟
ولایت، تداوم بخش رسالت
علی که بود؟
وزن امیرالمؤمنین(علیه السلام) در قرآن هم وزن توحید و نبوت است. خدا در قرآن در سه جا به پیغمبر اولتیماتوم می دهد. می گوید: پیغمبر
«لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُک‏» (زمر/65)
مشرک شوی، عملت نابود است.
اگر به قرآن یک کلمه اضافه کنی،
«وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنا بَعْضَ الْأَقاویلِ» (حاقه/44)
اگر به قرآن کلمه ای اضافه کنی، این رگ را که رگ گردن است قطع می کنم.
«یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِل» (مائده/67)
علی(علیه السلام)را معرفی کن، علی(علیه السلام) را معرفی نکنی 23 سال زحمت تو نابود است. خیلی مهم است. ولایت خیلی مهم است. اگر از توحید بیرون بروی، «لَیَحْبَطَنَّ» عملت نابود است. از قرآن بیرون بروی، نابودی. علی (علیه السلام)را معرفی نکنی، نابود هستی.
«وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ»
اگر نگویی نابود هستی.
ما سابق شنیده بودیم می گفتند: نماز بی ولایت قبول نیست. معلوم می شود نبوت بی ولایت هم قبول نیست. چون خدا به پیغمبرش می گوید: اگر علی(علیه السلام) را معرفی نکنی نابودی! نه نماز بی ولایت، رسالت بی ولایت هم، نباید عقیده داشته باشیم.
 رعایت حقوق بشر، حتی با قاتل و اسیر
تمام حقوق دانان بشر، تمام حقوق دان ها دکترهای حقوق کره ی زمین جمع شوند، بگوییم: این حق است. امیرالمؤمنین(علیه السلام) سرش شکافته است. لیوان شیر برایش آوردند، فرمود: نصف این شیر را به ابن ملجم بدهید. گفتند: آقا قاتل است. گفت: بله! قاتل است، به جزایش می رسد. اما فعلاً که اسیر است باید او هم مثل من شیر بخورد. نصف لیوان شیر. این حقوق بشر است.
درود بر اسلام!
اسلام حقوق بشر را می گوید. می گوید: اگر می خواهی نماز جمعه بروی، از شب جمعه بیست ساعت قبلش پیاز نخور. ممکن است بوی پیاز در دهانت باشد، فردا ظهر یک کسی کنارت بنشیند از بوی پیاز دهان تو ناراحت شود. این را می گویند: حقوق بشر.
آیه ای در قرآن، می گوید:
«لا یَخافُونَ لَوْمَةَ لائِم‏» (مائده/54)
مردانی هستند که از ملامت ها، که در سایت ها آمده، در اینترنت آمده، ماهواره ها آمده، مجله ها، روزنامه ها، بولتن های محرمانه، هرچه می خواهد باشد، باشد. تکان نمی خورند.
نقل شد که دکتر بهشتی(ره) به امام فرمود: طرفداران بنی صدر به من جسارت می کنند. امام فرمود: چه صدایی می آید؟ بهشتی گوش داد، دید مردم پشت دیوار می گویند: روح منی خمینی، بت شکنی خمینی! امام فرمود: آقای بهشتی، مردم کره ی زمین پشت این دیوار به من درود بفرستند، یا به من نفرین کنند، در من اثری ندارد. شما اگر در دستت طلا است، همه ی کره ی زمین بگویند: سفال است، سفال است. آرامش داری.
«أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (رعد/28)
کسی که راهش درست است هرچه می خواهند دیگران بگویند، بگویند. با متلک از کارش دست برنمی دارد.
وقتی در کار خدا خشن است
در یکی از جبهه ها آمدند گفتند: یا رسول الله! این علی همه چیزش خوب است. یک خرده خشک است. خشک است. مثلاً حالا یک کسی رفته یک غنایمی، یک شمشیری، انگشتری، چیزی غنایم گرفته. اصرار می کند که نه پس بده. پس بده. یک خرده خشن است. می دانید چه گفت؟ فرمود: علی خشن است. «لَخَشِنٌ» بله، امیرالمؤمنین(علیه السلام) خشن است. لکن
«فِی ذَاتِ اللَّهِ» (بحارالانوار/ج41/ص116)
در کار خدا خشن است. یعنی با کسی معامله نمی کند.
مصداق کامل حزب الله
یک آیه داریم
«فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ» (مائده/56)
این جمله ی هم در زیارت امیرالمؤمنین (علیه السلام) است. می خواهد بگوید تو جزء حزب الله هستی. البته حزب الله را قرآن گفته چه کسانی هستند.
بی خود کسی به خودش حزب الله نگوید. آخر گاهی وقت ها برمی دارند یک شب نامه فحش می دهند به هر کس دلشان بخواهد. امضا می کنند حزب الله! حزب الله فحش می دهد؟ تو اگر حزب اللهی هستی چرا فحش می دهی؟
کسی به ظاهر نمی دانم ریش و اینها حزب اللهی نمی شود. البته ریش یک کمالی است، تراشیدنش هم حرام است. اما فقط ریش هم نیست. هم ریش و هم ریشه! حزب الله را در زیارتنامه ی امیرالمؤمنین(علیه السلام) می گوید: تو هستی.
 پیروز امتحان های الهی
«وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّه‏» (انسان/8)
در قرآن تعریف ابراهیم را می کند. ابراهیم خیلی امتحانات سختی داشت. می دانید بزرگترین امتحان ابراهیم چه بود؟ تقریباً صد سال بچه دار نمی شد، خیلی دعا کرد بچه دار شود. حالا هم که بچه دار شد، خدا به او گفت: این بچه را در بیابان های مکه بگذار و برو. یک بچه ی کودک با یک مادر جوان در بیابان داغ، بعد هم حالا بزرگ که شد، ده، سیزده ساله شد گفت: ابراهیم بچه ات را بکش. که قرآن می  گوید: خیلی امتحان سختی است. خیلی امتحانش سخت است. آدم صد سال در انتظار بچه باشد، حالا که ده، سیزده سالش است، می گوید: چاقو را بگذار و با دست خودت بکش.
در زیارتنامه حضرت امیر آمده،
«یا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤمَرُ» (صافات/102)
وقتی پدرش حضرت ابراهیم گفت:
«إِنِّی أَرى‏ فِی الْمَنامِ أَنِّی أَذْبَحُک‏»(صافات/102)
اسماعیل جان، من مأمور شدم تو را ذبح کنم. فرمود: «یا أَبَتِ» بابا جان! «افْعَلْ» انجام بده، «ما تُؤمَرُ» امر خداست، انجام بده. بعد می گوید: علی جان، تو هم وقتی گفتند: جای پیغمبر بخواب، خوابیدی! همینطور که اسماعیل خوابید، تو هم خوابیدی. اسماعیل آماده شد ذبح شود، تو هم آماده شدی کشته شوی. بزرگ ترین امتحان ابراهیم یک شب حضرت علی(علیه السلام) بود. بزرگترین امتحان حضرت ابراهیم کشتن بچه اش بود. این یکی از کارهای حضرت علی (علیه السلام) بود.
ابن ابی الحدید از علمای اهل سنت است. می گوید: آیه
«مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّه‏» (بقره/207)
آیه ای است که حضرت علی (علیه السلام) جای پیغمبر خوابید. تمام مفسرین آیه را مربوط به حضرت علی (علیه السلام) دانستند و جز کافر یا دیوانه  این را انکار نمی کند. یعنی اگر کسی این را قبول نکند، یا کافر است یا دیوانه.
ابن ابی الحدید سنی این را می گوید.
وقتی خدا به موسی (علیه السلام) گفت که
«وَ اجْعَل لىّ‏ِ وَزِیرًا مِّنْ أَهْلىِ، هَارُونَ أَخِى» (طه/29 و30)
خدا به موسی گفت: نزد فرعون برو. گفت: هارون بیاید، دو تایی برویم. حدیث داریم که
«أَنْتَ مِنِّی بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى‏» (بحارالانوار/ج5/ص69)
همینطور که هارون برای موسی بازو بود، یا علی تو هم برای پیغمبر بازو هستی.
یکی از آیات قرآن این است که موسی(علیه السلام) وقتی برگشت دید مردم سراغ گوساله رفتند. چون بنا بود سی روز بماند، سی روزش چهل روز شد، یک هنرمند مجسمه ساز به نام سامری طلاها را گرفت، یک گوساله ی طلایی ساخت، طوری هم ساخت مثل سوت هایی که در زمین ورزش می زنند، هوا که وارد می شد صدا می کرد. گفت:
«هذا إِلهُکُم‏» (طه/88)
خدای شما همین است. مردم هم از خداپرستی سراغ گوساله رفتند. موسی (علیه السلام) برگشت .گفتند:
«لَنْ نَبْرَحَ عَلَیْهِ عاکِفینَ حَتَّى یَرْجِعَ إِلَیْنا مُوسى‏» (طه/91)
ما دست از این گوساله برنمی داریم تا موسی برگردد. بعد می گوید:
«وَ کَذَلِکَ أَنْتَ لَمَّا رُفِعَتِ الْمَصَاحِفُ» (بحارالانوار/ج97/ص367)
علی جان تو هم همینطور.
وقتی قرآ ن ها را در صفین سر نیزه کردند، مردم گفتند: نه ما دست از قرآن برنمی داریم. همینطور که موسی (علیه السلام) را رها کردند، رفتند سراغ گوساله، همینطور در جنگ صفین امام علی (علیه السلام) را رها کردند، چشمشان به نیزه  ها بود. هرچه حضرت علی(علیه السلام)  گفت: من قرآن واقعی هستم. قرآن ناطق من هستم. گفتند: نه قرآن سر نیزه!
«رُفِعَتِ الْمَصَاحِفُ»