امام صادق علیه السلام فرمودند: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: یا ابا الحسن! ماه رمضان به ما روی آورده است. قبل از افطار دعا کن؛ چراکه جبرئیل نزد من آمد و گفت: «ای محمد! هر کس در ماه رمضان قبل از افطار، این گونه دعا کند، خدای متعال این دعای او را مستجاب و روزه و نمازش را قبول می کند، و ده دعا [ی دیگر او را نیز] مستجاب می گرداند، گناه او را می آمرزد، غم و غصه اش را از بین می برد، گرفتاریهایش را بر طرف می کند، حاجات او را برآورده می سازد، او را به مطلوبش می رساند، عملش را همراه با اعمال پیامبران و صدّیقان بالا می برد و در روز قیامت، چهره اش از ماه شب چهارده درخشان تر است.
گفتم: «ای جبرئیل! آن دعا چیست؟» گفت: بگو:
*متن دعا:
اللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِيمِ، وَ رَبَّ الْكُرْسِيِّ الرَّفِيعِ، وَ رَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ ، وَ رَبَّ الشَّفْعِ الْكَبِيرِ، وَ النُّورِ الْعَزِيزِ، وَ رَبَّ التَّوْراةِ وَ الْإنْجِيلِ وَ الزَّبُورِ، وَ الْفُرْقانِ الْعَظِيمِ.
أَنْتَ إِلهُ مَنْ فِي السَّمواتِ وَ إِلهُ مَنْ فِي الْأَرْضِ لا إِلهَ فِيهِما غَيْرُكَ، وَ أَنْتَ جَبَّارُ مَنْ فِي السَّمواتِ وَ جَبَّارُ مَنْ فِي الْأَرْضِ لا جَبَّارَ فِيهِما غَيْرُكَ، أَنْتَ مَلِكُ مَنْ فِي السَّمواتِ، وَ مَلِكُ مَنْ فِي الْأَرْضِ، لا مَلِكَ فِيهِما غَيْرُكَ، أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْكَبِيرِ، وَ نُورِ وَجْهِكَ الْمُنِيرِ، وَ بِمُلْكِكَ الْقَدِيمِ.
يا حَيُّ يا قَيُّومُ، يا حَيُّ يا قَيُّومُ يا حَيُّ يا قَيُّومُ، أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي أَشْرَقَ بِهِ كُلُّ شَيْءٍ، وَ بِاسْمِكَ الَّذِي أَشْرَقَتْ بِهِ السَّمواتُ وَ الْأَرْضُ، وَ بِاسْمِكَ الَّذِي صَلُحَ بِهِ الْأَوَّلُونَ، وَ بِهِ يَصْلُحُ الآخِرُونَ.
يا حَيّاً قَبْلَ كُلِّ حَيٍّ، وَ يا حَيّاً بَعْدَ كُلِّ حَيٍّ، وَ يا حَيُّ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي، وَ اجْعَلْ لِي مِنْ أَمْرِي يُسْراً وَ فَرَجاً قَرِيباً، وَ ثَبِّتْنِي عَلى دِينِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ عَلى هُدى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ عَلى سُنَّةٍ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ.
وَ اجْعَلْ عَمَلِي فِي الْمَرْفُوعِ الْمُتَقَبَّلِ، وَ هَبْ لِي كَما وَهَبْتَ لأَوْلِيائِكَ وَ أَهْلِ طاعَتِكَ، فَانِّي مُؤْمِنٌ بِكَ، وَ مُتَوَكِّلٌ عَلَيْكَ، مُنِيبٌ إِلَيْكَ، مَعَ مَصِيري إِلَيْكَ، وَ تَجْمَعُ لِي وَ لِأَهْلِي وَ لِوَلَدِي الْخَيْرَ كُلَّهُ، وَ تَصْرِفُ عَنِّي وَ عَنْ وَلَدِي وَ أَهْلِي الشَّرَّ كُلَّهُ.
أَنْتَ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ بَدِيعُ السَّمواتِ وَ الْأَرْضِ، تُعْطِي الْخَيْرَ مَنْ تَشاءُ، وَ تَصْرِفُهُ عَمَّنْ تَشاءُ، فَامْنُنْ عَلَيَّ بِرَحْمَتِكَ يا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
*ترجمه دعا:
خدايا! اى پروردگار روشنى بزرگ و اى پروردگار تخت بلند، و اى پروردگار درياى پر ميان، و اى پروردگار شفع، بزرگ و نور ارجمند، و اى پروردگار تورات و انجيل و زبور و قرآن عظيم، توئى معبود هر كس كه در آسمانها است و معبود هر كس كه در زمين است، و جز تو معبودى در ميان آنها نيست، و توئى قاهر و مسلط بر هر كه در آسمانها و هر كه در زمين است، و جز تو قاهرى در ميان آنها نيست، و توئى پادشاهى در هر كس كه در آسمانها است و پادشاه هر كه در زمين است و جز تو پادشاهى در ميان آنها نيست، از تو مي خواهم به حق نام بزرگت و بنور ذات بزرگوارت، و عظمت و پادشاهى ديرينهات، اى زنده و اى پاينده، اى زنده و اى پاينده، اى زنده و اى پاينده. و از تو مي خواهم به حق آن نامت كه هر چيز بدان پرتو گرفت، و بدان نامت كه آسمانها و زمين بدان روشن گشت، و بدان نامت كه پيشينيان بدان شايستگى يافتند و پسينيان بدان شايسته گردند، اى زنده پيش از هر زنده، و اى زنده پس از هر زنده، معبودى جز تو نيست، درود فرست بر محمد و خاندان محمد و بيامرز گناهان مرا، و در كار من آسانى و گشايشى نزديك مقرر فرما، و مرا بر دين محمد و خاندان محمد و بر هدايت محمد و خاندان محمد و بر سنت (و روش) محمد و خاندان محمد كه درود بر او و آنان باد پا بر جا و ثابت قدم بدار، و عمل و كردار مرا در فراز جايگاه پذيرفته قرار ده، و به من ببخشاى چنانچه بدوستان و فرمانبردارانت بخشودى زيرا كه من به تو ايمان دارم و بر تو توكل كنم، و بدرگاه تو انابه كنم با اينكه (مي دانم) باز گشتم بسوى تو است، و هر آنچه خير و خوبى است (از تو خواهم كه) همه را براى من و پدر و مادر و خاندان و فرزندانم گرد آورى، و هر آنچه بدى است همه را از من و پدر و مادر و خاندان و فرزندانم بازگردانى، و توئى مهر پيشه و نعمت بخش، پديد آرنده آسمانها و زمين، عطا فرمائى خير (و خوبى) را به هر كه خواهى، و بگردانى آن را از هر كه خواهى، پس به مهر و رحمت خويش بر من منت بگذار اى مهربانترين مهربانان
منبع: اقبال الاعمال سید بن طاووس، ج 1، ص 114.
صحيفه علويه، متن فارسى، ص: 220.
