سیدالشهداء اکسیری نجات بخش برای همه

سیدالشهداء اکسیری نجات بخش برای همه

هیچ کاری در عالم سراغ نداریم که از توجه به سیدالشهداء علیه السلام راحت تر و آسان تر و در عین حال نافع تر برای همه مردم باشد؛ برای همه مردم، مسلمان، شیعه، سنی، حتی کافر، بت پرست و مسیحی و یهودی. در  این نوشتار تلاش داریم از فضائل و کرامات سیدالشهداء به عنوان اکسیری نجات بخش برای همه ی ادیان سخن به میان آوریم. با ما همراهی کنید.

تحریک عواطف انسانی

در سفری به هندوستان، مسئول خانه فرهنگ ایران در هند که از فضلای بزرگ است و بیش از 30 سال است در هندوستان زندگی می کند و کاملا با فرهنگ و ادیان و زبان های آنجا آشناست، می گفت: در بین برهمن ها سه گروه هستند که اسم خودشان را «حسینی برهمن» گذاشته اند، اینها برهمن های عاشق امام حسین علیه السلام هستند؛ بت پرست هستند، خدایی قبول ندارند چه رسد به اسلام و پیغمبر، اما افتخارشان این است که عاشق امام حسین علیه السلام هستند. چرا؟ چون فطرت انسان از ظلم بدش می آید و بالاترین ظلمی که در عالم انسانی سراغ داریم، ظلمی است که به سیدالشهداء سلام الله علیه شد و از آن طرف آن مقاومت و بزرگواری که ایشان از خودشان نشان دادند.

عواطف انسانی را هیچ چیزی بیشتر از این مسائل تحریک نمی کند. حال اگر امام حسین علیه السلام را به عنوان بنده مقرب خدا بشناسیم که به وسیله او به خدا مربوط می شویم، از چه راهی بهتر از این می شود با خدا ارتباط برقرار کنیم؟ اگر یک یا الله از یک مصیبت زده آن قدر برایش نافع است، پس این شبانه روزی که مردم در ایام محرم کارهای روزمره زندگی خود را تقریبا ترک می کنند و هستند کسانی که دیگر شادی و لذت و خوشی زندگی و معاشرت خانوادگی شان را هم فراموش می کنند این چه قدر برایشان فایده دارد؟ چنین ارتباطی از چه راه دیگری پیدا می شود؟ آیا جا ندارد که بگوییم ثواب یک یا حسین گفتن از هزارها عبادت شبانه روزی بیشتر است؟ بنابراین نباید تعجب کرد که خدا از روی لطف و به واسطه سیدالشهداء علیه السلام و توسل به آن حضرت راهی برای ارتباط ما به سوی خودش قرار داده است.

نمونه ای از برکات سیدالشهداء

چگونه می شود گریه برای سیدالشهداء علیه السلام این همه اثر داشته باشد یا ایشان از حج و عمره بالاتر باشد؟ اینها از آثار عشق به حسین علیه السلام است که این عشق جلوه ای از عشق به خداست؛ این عشق یا از ابتدا به عشق خداست و در عشق به امام حسین علیه السلام ظهور پیدا کرده و یا همین عشق موجب شده که انسان با خدا ارتباط پیدا کند، اما هر گریه ای، در هر جایی و با هر وقتی باشد، این اثر را ندارد.

ما باید اصل این مطلب را بپذیریم و سعی کنیم معرفت و محبت و عشق مان به سیدالشهداء علیه السلام را از آن جهت که بنده عزیز خداست، تقویت کنیم، آن وقت این امر خود به خود باعث می شود که در سایه زیارت و علاقه به سیدالشهداء علیه السلام و بردن نام و گریه و عزاداری کردن برای ایشان، محبت ما به خدا زیاد بشود؛ اصل سعادت هم همین ارتباط با خداست و همه چیزهای دیگر به این عنوان در دستگاه ارزشی الهی معنی پیدا می کند و عشق به سیدالشهداء علیه السلام چون بهترین راه برای ارتباط با خداست، ارزشش از همه چیز بیشتر است. هیچ عبادتی چنین اثری ندارد که قلب انسان را به طرف خدا تحریک کند و همه ارزش های ما از این جا سرچشمه می گیرد که رفتار ما، دل ما، عشق ما، علاقه ما و توجهات ما به طرف خدای متعال منعطف شود؛ چون این راه بهترین راه برای این ارتباط است و ارزشش از همه چیز دیگر بیشتر است. یک زیارتش و گاهی اثر یک سلامش می تواند از سال ها عبادت، عبادت دیگرانی که امام حسین علیه السلام را نشناختند، بیشتر باشد. کسانی هستند که سال ها غرق گناهان نگفتنی بودند، ولی عشق به امام حسین علیه السلام باعث نجاتشان شد و در سایه آن ها دیگران هم نجات پیدا کردند.

برای انجام عزاداری جمع بشویم!

قدر این رحمت الهی را بدانیم و آن را سبک نشماریم. در هر جایی هر چند دو سه نفر باشند بنشینند تا نامی از سیدالشهداء علیه السلام برده بشود و برای حضرت گریه کنند که در آن جا عنایت آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه و فاطمه زهرا سلام الله علیها خواهد بود. تجربه های فراوانی شده، این ها را غنیمت بشماریم و این سرمایه های عظیم را با یک شبهه راحت از دست ندهیم؛ چرا که مقیاس ما برای ارزشیابی غلط است؛ آن مقیاسی که خدا برای ارزشیابی دارد با مقیاس های ما تفاوت دارد. آن خلوصی که خدا در سیدالشهداء سلام الله علیه دید اگر همه گناهکاران را به برکت او بیامرزد هیچ تعجبی ندارد. همه مهمان او بشوند. آن قدر پیش خدا مقام دارد که اگر به خدا بگوید همه را می خواهم مهمان کنم هیچ تعجب نکنید. البته حکمت الهی سر جای خودش هست، یعنی هر کسی هر کار خیری کرده متناسب با خودش پاداش خواهد برد، اما نهایتا اگر همه دوستان امام حسین علیه السلام روز قیامت آمرزیده شوند، تعجب نکنید؛ البته ممکن است شرایطشان در عالم برزخ تفاوت بکند یا مقاماتی که به آنها داده می شود خیلی متفاوت باشد، اما اگر کسی بگوید هر که محبت حسین علیه السلام در دلش باشد روز قیامت آمرزیده می شود، تعجب نکنید.

فوائد بی نظیر زیارت کربلا در دنیا و آخرت

ملحدین و معاندین و مخالفین مکتب تشیع به خیال خود شبهات و اشکال هایى مى کنند و مى گویند: «زیارت قبور، بت پرستى است؟!» در حالى که هر کس که به زیارت قبور ائمه علیه السلام مى رود هرگز به عنوان «بت» آنها را زیارت نمیکند. چه کسى است که حسین بن على علیه السلام را خدا بداند؟!!

شیعه، امام را مقرب درگاه خدا میداند و با توسل به او قربى به خدا پیدا مى کند، همانطور که خودش در قرآن مجید فرمود: «به سوى او وسیله بگیرید»[1]. امام را وسیله الهى میداند. زیرا توسل و شفاعت، بُعدى از ابعاد زیارت است که زائر از این طریق خود را به درگاه الهى نزدیک میکند، و پیشوایان ما وعده فرموده‏ اند که از زائران خود دستگیرى کنند.

امام رضا علیه السلام مى فرماید: «هر امامى بر گردن دوستان و پیروانش عهد و پیمانى دارد و وفاى به این عهد، با زیارت قبر آنان ممکن میباشد. و کسى که به شوق زیارت آنها و با تصدیق به فضیلت آنها به سوى قبور آنها برود مورد شفاعت ائمه در قیامت قرار میگیرد.»

پس هر زائرى باید بکوشد تا از این شفاخانه فیض، استشفاى دردهاى درونى و امراض قلبى و اندرونى خود را خواسته، خواستار آن شود که صفاى دل و دوستى خاطر و پاکیزگى روح و قداست روان و سلامت تن، از خدمت آفریدگار جهان به وى عطا گردد، تا اینکه هم ظاهر او به جمال و کمال آراسته شود و هم باطن وى از آلودگیها پاک و مصفا گردد. هر زائرى که با معرفت و شناخت مقام صاحب این مرقد و اهداف او به زیارت برود، از صاحب قبر الهام میگیرد و اصول و تعالیم مکتب را به یاد می آورد، و هر زیارت و سلام او سرشار از این آموزشها و الهام‏ها است. از طرفى زیارتنامه‏ هاى وارده، و خواندن هر کدام از آنها، خواننده و زائر را به دقت و تفکر وا داشته، متذکر تاریخ و احوال انبیاء و اولیاى معصوم میگرداند. تأمل در زیارت عاشورا و دیگر زیارات، این مطلب را به خوبى روشن مى سازد که امامان به این وسیله درصدد ساختن انسانهاى مۆمن و متعهد بوده ‏اند، لذا به آنها تعلیم داده ‏اند که در زیارت امام حسین علیه السلام از خداوند بخواهند که زندگى و مرگشان را «حسین گونه» قرار دهد، و آنها را در دینا و آخرت همراه آن حضرت بدارد:

«اللهم اجعل محیاى محیا محمد و آل محمد ، و مماتى ممات محمد و آل محمد ... و ان یجعلنى معکم فى الدنیا و الاخرة»

جهت مطالعات بیشتر در مورد ماه محرم، «ویژه نامه خون خدا (امام حسین علیه السلام)» را مشاهده نمایید.

پی نوشت:
.............................
1. سوره مائده، آیه 39

منابع:
..............................
1. سایت عاشورا
2. بیانات آیت الله مصباح یزدی پیرامون محرم در سایت ایشان
3. سایت شیعه نیوز
4. سایت خبرگزاری دانشجو