نسبت‌ یابی فرمایشات رهبر انقلاب با فضای مجازی

«اهمیت فضای مجازی به اندازه اهمیت انقلاب اسلامی است»! عمق استراتژیک این جمله راهبردی را فقط گوینده آن می داند، کسی که می گوید: «اگر می توانستم خودم مسئولیت این شورا را به عهده می گرفتم»، ولی امر مسلمین و نائب برحق امام زمان(عج) است.

شاید بتوان مدعی شد، فرمان تأسیس قدرتمندترین نهاد فضای مجازی در میان کشورهای جهان، از مظلوم ترین فرامین امام خامنه ای است؛ فرمانی که مخاطبان آن از سال ۱۳۹۰ موظف شدند نهادی را بنا کنند که «سرمایه گذاری وسیع و هدفمند در جهت بهره گیری حداکثری از فرصت ها» و «برنامه ریزی و هماهنگی مستمر به منظور صیانت از آسیب های ناشی از اینترنت» با تمام قدرت دنبال کند.

ترکیب اعضاء این شورا نشان می دهد فضای مجازی از نگاه امام، ساحت دیگری است از فضای واقعی و همه بخش های کشور باید از هر بعدی آن را در حد و قامت فضای واقعی مورد توجه قرار دهند.

اینکه بر سر ۴ بند و ۴۰ ماده شرح وظایف مکتوب با امضاء امام خامنه ای خطاب به اعضاء شورای عالی فضای مجازی، در این سال ها چه آمده است و فاجعه بی توجهی به فرمان امام آنقدر شرمگین است که نمی توان در سومین سال تاسیس این شورا ادعا کرد که یکی از ۴۰ بند اجرایی شده است، بماند برای مجالی دیگر؛ اما آنچه بیشتر دل انسان را به درد می آورد این است که «متأسفانه خیلى از مسئولین فرهنگى ما» که البته اعضاء شورای عالی فضای مجازی و مخاطب شرح وظایف یاد شده نیز هستند، «با مسائل فرهنگى، در میدان مرتبط نیستند»، از خواندن «کتاب» و مطالعه «غالباً برکنارند» و این بی اطلاعی آن ها باعث می شود مدام آب در آسیاب دشمن بریزند و در پاره ای مواقع از پایگاه های جنگ نرم دشمنان ملت ایران از جمله شرکت صهیونیستی فیسبوک، دفاع کنند و بی آنکه جایگاه خطیر خود را بشناسند و از بایسته های این فضا اطلاع داشته باشند، نقش وکیل و نماینده منطقه ای یک شرکت صهیونیستی را، ان شاءالله، بی مزد و مواجب به عهده بگیرند و البته آن دیگر «مسئول» که وظیفه «کاهش مراجعه کاربران ایرانی به اینترنت جهانی» را برعهده دارد، وعده افزایش صدبرابری پهنای باند اینترنت بین الملل را می دهد و از یک شرکت هتاک دفاع می کند!

بررسی وضع اسفبار شورای فشل فضای مجازی، خود حدیث مفصلی است که در آینده به آن پرداخته خواهد شد؛ اما در این مقال، مجال یافته ایم نسبت های فضای مجازی با فرمایشات امام خامنه ای (مدظله العالی) با محوریت فرمایشات معظم له در جمع اعضاء خبرگان رهبری را قلمی کنیم، باشد گامی شود در مسیر نورانی جاده انتظار…

«امروز جهان درگیر تحوّلات اساسى است، این را نمی شود منکر شد.» بیش از یک سال پس از صدور فرمان تشکیل شورای عالی فضای مجازی، فردی به نام ادوارد اسنودن از آمریکا می گریزد و اسناد مهمی را منتشر می کند. انتشار این اسناد، مهر تائیدی می شود بر لزوم توجه به «ساماندهی امنیت فضای مجازی کشور» و عمق فاجعه بشریِ نقض گسترده حریم خصوصی و حقوق شهروندی توسط شیطان بزرگ، در ایران و دیگر کشورهای جهان را نشان می دهد.

بر اساس یکی از این اسنادِ فوق سریِ افشاشده، آژانس امنیت ملی آمریکا در پروژه ای تحت عنوان “”PRISM، از سال ۲۰۰۷ به سرورهای گوگل، مایکروسافت، یاهو، فیس بوک، پل تاک، یوتیوب، اسکایپ، ای اوال و اپل دسترسی کامل دارد. درک عمق فاجعۀ افشاشده در این سند، زمانی دردناک تر می شود که بدانیم فضای مجازی ایران رسماً در تسخیر محصولات و تارنماهای این کمپانی ها است.

سند دیگری به نام Boundless Informant نشان می دهد آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) در ایران نقطه کور اطلاعاتی ندارد و آمریکا موفق شده است در یک ماه، ۱۴ میلیارد قطعه-داده از شبکه های تلفن و رایانه کاربران ایرانی جاسوسی کند. این سندِ ننگین بیانگر این است که کشورمان از نظر امنیت فضای مجازی، ناامن ترین کشور جهان است و اگر در سال های گذشته طبق دستور امام «فضای مجازی کشور به بالاترین سطح از امنیت» رسیده بود، امروز این اتفاق جبران ناپذیر رخ نداده بود.

این اسناد و دیگر سندهای منتشرشده باعث شد همه کشورهای جهان از جمله چین، آلمان، روسیه، برزیل، کره جنوبی، فرانسه و ده ها کشور دیگر در «شرق و غرب عالم»، به فکر جدایی از اینترنت آمریکایی بیافتند و «تحوّلات اساسى» را در فضای مجازی کشور خود دنبال کنند.

اما لزوماً همه این کشورها نسبت به علت این رفتار نژادپرستانه آمریکا «آگاه» نشده اند و نمی دانند که اینترنت آمریکایی و پایگاه های اینترنتی صهیونیستیِ گوگل و فیسبوک و امثال این ها بر اساس «تمدن کنونی غرب» به وجود آمده اند که این تمدن نیز «بر اساس اومانیسم و اصالهالانسانیه» «بنا شده است»؛ «معنای آن این است که انسانیت، عنصر اصلی و هدف اصلی و قبله ی اساسی برای این تمدن خواهد بود» «و باطن این تمدن مادی -که ضد انسان است و ضد فطرت الهی است- دارد خودش را نشان می دهد».

این تمدنِ «بی باک از کارهای زشت»، «در عرصه ی اخلاقی» با «توهین به مقدسات» در سایت یوتیوب از طریق انتشار فیلم های توهین آمیز و در شبکه به اصلاح اجتماعی فیسبوک با حفظ و حمایت از صفحه توهین به امام علی النقی(علیهماالسلام) و دیگر معصومین(علیهم السلام) و در گوگل با برتری دادن به نتایج توهین آمیز، به راحتی «به مقدسات اهانت می کند و آسان و به عنوان آزادی، مقدسات را، چهره های نورانی را ملکوک می کند، پیامبران را، بزرگان را، نه فقط پیغمبر ما را، همه ی پیغمبران را، مورد اهانت قرار می دهد».

«ازدواج با هم جنس! این غیر از همجنس بازی است، بمراتب بالاتر است؛ یعنی علناً منکرِ ضد فطرت را در زندگی خودشان راه می دهند»؛ شبکه های اجتماعی و پایگاه های اینترنتی آمریکایی برای کمک به تشکیل و پشتیبانی از گروه های هم جنس گرا در قامت یک مبلغ تمام عیار ظاهر می شوند، به نحوی که گوگل آرم اصلی خود را در حمایت از این تفکر شیطانی تغییر می دهد و فیسبوک گزینه هم جنس گرا را در بخش انتخاب جنسیت کاربران خود قرار می دهد! پایگاه های شیطان بزرگ «امروز علناً و صریحاً به این اعتراف میکنند و دو هم جنس» در این شبکه ها به هم معرفی می شوند و «با یکدیگر ازدواج می کنند و کلیساها این را ثبت می کنند و رئیس جمهور آمریکا اظهارنظر میکند و میگوید من موافقم با این کار!» و با مراجعه به دفتر این پایگاه ها، آن ها را تشویق می کند!

در شبکه های به اصطلاح اجتماعی آمریکایی از جمله فیسبوک، بی حجابی و بی حیایی و بی عفتی و «شهوترانی» از طریق ترویج مدلینگ، مدسازی و تبلیغ پوشش های غیر اسلامی، استفاده ابزاری از جنس زن، ترویج و تسهیل رابطه های نامشروع از طریق ابزارهای ارتباطی مبتنی بر تلفن همراه مثل وایبر، اینستاگرام، وی چت، واتس اپ و… ترویج موسیقی های محرک جنسی در قالب های مختلف انجام می شود که این ها و بسیاری نمونه های دیگر، نمایانگر «فساد باطنی و درونی» «تمدن غرب» است.

«در جبهه اخلاقی» پایگاه های صهیونیستی فیسبوک و گوگل پلاس با «پر رویی» و «گستاخی» زائدالوصفی، صفحه گروهک های تروریستی مجاهدین خلق، پژاک، جیش العدل، گروه های تکفیری و… را حفظ و ترویج می کنند، به نحوی که این صفحات تبدیل به ابزار جذب، ارتباط گیری و آموزش جنایت های بشری شده اند. البته افراد بریده از گروهک ها نیز بر این مسئله صحه گذاشته اند.

از طرفی اکنون عبارت سایبر تروریسم یا تروریسم مجازی در ادبیات بین الملل جای خود را بازکرده و اندیشمندان جهان، آن را به مراتب خطرناک تر از تروریسم سنتی می دانند؛ به این معنا که «دولت های متخاصم غربی» اقدامات برنامه ریزی شده و هدفمند را با اغراض سیاسی و غیرشخصی، علیه رایانه ها و امکانات و برنامه های ذخیره شده در درون آن ها، با هدف نابودی یا وارد آوردن آسیب های جدی به آن ها از طریق شبکه جهانی اینترنت، صورت می دهند؛ که طراحی و آلوده کردن رایانه های تأسیسات غنی سازی اورانیوم نطنز به ویروس استاکس نت به دستور مستقیم اوباما را می توان نمونه بارز «حمایت صریح از تروریسم» توسط دولت آمریکا دانست؛ «آن هم تروریسم خشن، وحشی، سبُع».

«دولت و رژیم مزور آمریکا» با «وقاهت»، هویت مجازی انسان ها در فیسبوک، گوگل، یاهو و دیگر پایگاه های آمریکایی را به بهانه هایی مثل نقد دولت آمریکا اعدام می کند، به نحوی که بر اساس این مقررات غیرانسانی، هویت مجازی چند رئیس جمهور و مقامات دولتی کشورهای مردمی و اسلامی، بدون هیچ توضیحی در فیسبوک به «قتل» می رسد و دولت آمریکا نیز به صورت مستقیم پایگاه های اینترنتی بسیاری را از روی سرورها حذف کرده یا حتی دامنه آن ها را مصادره می کند.

بر اساس اسناد افشاشده، دولت آمریکا، انگلستان و «رژیم اشغالگر قدس»، ارزشمندترین سرمایه ها در عصر اطلاعات، یعنی اطلاعات «ملت ها» را «غارت» کرده و به مرزهای مجازی آن ها تجاوز می کنند. در گوگل حق مالکیت معنوی نقض می شود و سرقت کلیک، دزدی پهنای باند و غارت سرمایه های انسانی، فکری و برده داری نوین را در جهت تفکر صهیونیستیِ غصب و غارت، دنبال می کنند. نمود و نماد این رفتار «ضد حقوق بشری» را می توان در بازی های برخط، مانند تراوین و ای ریپابلیک، به وضوح مشاهده کرد.

نهادینه کردن و آموزش «خشونت» از طریق بازی های رایانه مانند GTA و رفتارهای خشن در قالب ورزش های ساختگی و خطرناکی مثل کشتی کج را می توان در تمام بخش های فضای مجازیِ آمریکایی مشاهده کرد. این راهبرد فرهنگی غرب تنها به بازی های رایانه ای ختم نمی شود بلکه در زنجیره رسانه ای-شیطانی آن ها، شبکه های اجتماعی فیسبوک، توئیتر و گوگل پلاس در ترویج «خشونت» و «راه اندازی گروه های تندرو، افراطی و آدم کشی» و تحریک مردم و سازمان دهی مخالفان باهدف برهم زدن نظم عمومی جوامع، نقش بسزایی دارند. این رفتار هدفمندِ آمریکا نتیجه ای جز ترویج و تشویق افراد به پرخاشگری و نفرت ندارد.

گوگل و فیسبوک با ترویج و تاکید بر هفته ای به نام هفته زبان مادری و شیطنت در ایجاد اختلافات مذهبی و «برجسته کردن خصوصیات قومی و دمیدن در آتش قوم گرایی، کارهای خطرناکی را دنبال می کند» که این رفتار شیطانی آن ها «بازی با آتش است» و باید به «این مسئله مهم» نیز توجه شود.

«فضاحت های آمریکا» در فضای مجازی فقط به مسائل پیش گفته ختم نمی شود، بلکه «از صد رقم رفتار ضدحقوق بشری آمریکا، مردم دنیا شاید ۸۰ـ۷۰ رقم آن را نمی داند».

«فضاحت های آمریکا» در فضای مجازی فقط به مسائل پیش گفته ختم نمی شود، بلکه «از صد رقم رفتار ضدحقوق بشری آمریکا، مردم دنیا شاید ۸۰ـ۷۰ رقم آن را نمی داند».

این «جنایتکارن» «به پول»، «ابزارهای تبلیغاتی» و «علم» در فضای مجازی «مجهز» هستند؛ به نحوی که مرکز اینترنت جهان در یک پادگان نظامی آمریکا قرار دارد و ریاست این مرکز به عهده یک ژنرال عالی رتبه ارتش آمریکا است که وظیفه برقراری حکومت نظامی در اینترنت را بر عهده دارد.

اغلب این اتفاقات دردناک به چهار دلیل رخ می دهد که لازم است مسئولین با «خودنگری و بازیابیِ وظیفه» این اشکالات را در خود رفع کنند:
اول اینکه «مسئولین به مردم اعتماد» داشته باشند و «به نیروی مردم تکیه» کنند.
دوم اینکه «مسئولین در مواجهه با دشمن احساس ضعف» نکنند و «به خدا تکیه» کنند و «حاضر به حرکت جهادی» شوند.
سوم اینکه متأسفانه اغلب مشاوران مسئولین و متخصصان حوزه فناوری اطلاعات در مواجهه با «استقلال» در فضای مجازی را می توان حداقل در یکی از سه گروه زیر مشاهده کرد:
گروه اول، کسانی که وابسته به وابسته بودن هستند؛ یعنی «آدمهاى خودپرستِ منفعت طلبى که در همه عمرشان، به جز منافع شخصیشان چیز دیگرى را نمى بینند» و در اینجا نیز منافع شخصی یا سازمانی خود را با «استقلال» ملتشان در تناقض می بینند، در نتیجه با آن می جنگند.
گروه دوم، به اصطلاح روشنفکران غرب زده )و در اینجا، آی تی زده( هستند که مسحور جلال و جبروت مجازی صاحبان قدرت و شوکت مادی شده اند و مدام بر طبل ما نمی توانیم، آن هم با تمام توان می کوبند.
گروه سوم، «آدم هاى کوته فکر و سطحى نگر» هستند که «استقلال» را با «عنوان جهانى شدن و حل شدن و منطبق شدن با جامعه ى جهانى، از بین می برند و کمرنگ می کنند»، این افراد «مقاله می نویسند، حرف می زنند» و با تأسی بر شعار فریبنده «جهانی شدن» همراه با «مغالطه»، تلاش می کنند مردم و مسئولین را به دست برداشتن از «وطن دوستی» و انصراف از «تکیه بر توان خود»، تحریک و تشویق کنند و «مرزبندى صحیح و صریح با جبهه ى دشمن» را این گونه تبلیغ می کنند که با این کار «رابطه مان با دنیا قطع» می شود.

درحالی که «مرزبندی صحیح و صریح با جبهه ى دشمن» در فضای مجازی «به معنای این نیست که ما رابطه مان را قطع کنیم»، «این مرز این نیست که شما نمی روید آنجا» و پایگاه های اینترنتیِ آن ها را نمی بینید، بلکه «آن ها نمی آیند اینجا»، «معنای این مرز این است که هر رفت وآمدی منضبط خواهد بود. معلوم باشد کِی می رویم، چه کسی می رود، چه جور می رود؛ چه کسی می آید، کِی می آید، چه جور می آید، چرا می آید». «یعنی مرز مخلوط نشود. کسانی که سعی میکنند این مرز را کمرنگ کنند یا محو کنند یا از بین ببرند، اینها به مردم خدمت نمی کنند، اینها به کشور خدمت نمی کنند».

این افراد «بمجرد اینکه یک مشکلی برای کشور پیش می آید، فوراً شروع می کنند به ملامت کردنِ کسانی که استقامت کرده اند که: هان، دیدید، آدم وقتی این جور سر حرفش می ایستد، این مشکلات پیش می آید!» متأسفانه تفکرات خطرناک فوق، «آزاداندیشان»، «استقلال طلبان» و «چهره های نورانی» در فضای مجازی را با این روش «ملکوک» می کنند.

درحالی که «این جوانها را باید حفظ کرد، باید از اینها قدردانی کرد، امروز هم بحمدالله» در فضای مجازی «جوانان انقلابی با انگیزه های دینی» «کم نیستند و زیادند»؛ نباید این «افتخارات بزرگ را نادیده گرفت» و «با عناوین گوناگونی بخواهیم این جوانهای مؤمن را طَرد کنیم و منزوی کنیم؛ که البته منزوی هم نمیشوند؛ آن جوانهای مؤمنِ پرانگیزه، با این حرفها منزوی نمیشوند؛ لکن ما باید قدر اینها را بدانیم».

«این جوانان متدین» افرادی هستند که با راهبُرد مشخص، سعی می کنند خودباورانه و با «اعتمادبه نفس»، ضمن «مبارزه با استعمار»، «وابستگی» و «وادادگی»، به همه ثابت کنند که: «ما می توانیم». به این دسته «انقلابی» گفته می شود و «انقلابی ها» پیش از هر چیز «استقلال طلب» هستند، زیرا بدون «استقلال» نمی توان به آزادی و مردم سالاریِ مبتنی بر «آموزه های عمیق اسلامی» رسید.

«مسئولین کشور» در رابطه با فضای مجازی نیز باید «در مقابله ی با دشمن حرفِ صریح» بزنند و «عدم انفعال ملت ایران را و عدم انفعال انقلاب را به زبانِ صریح بیان» کنند.

البته «عهدشکنی» و «زیاده طلبی» شبکه های اجتماعی و لانه های جاسوسی آمریکا از جمله فیسبوک، «براى مردم دنیا آشکار شده و امروز منفورند در دنیا»؛ به نحوی که صدراعظم آلمان که از متحدان اصلی آمریکاست، صراحتاً از عملکرد شرکت هایی مانند گوگل و فیسبوک انتقاد می کند، مقامات اتحادیه اروپا از کاربران می خواهند فیسبوک و گوگل را ترک کنند و کشورهای مختلف جهان از جمله چین، روسیه، فرانسه، آلمان، ترکیه، برزیل و ده ها کشور دیگر رسماً اعلام کرده اند اینترنت خود را از اینترنت آمریکایی جدا می کنند و شبکه ملی اطلاعات و سرویس های امن بومی را در کشورهای خود راه اندازی خواهند کرد. این اقدامات جدا از اعتراضات بین المللی و صدور قطعنامه و طرح شکایات از دولت آمریکا صورت می گیرد که باعث شده «برای جبهه ی استکبار آبرویی باقی نماند».

«نگاه ما به مسائل خودمان و مسائل جهان، باید نگاه جدی ای باشد». به این معنا که باید به فضای مجازی «نگاه مبتکرانه و اساسی» داشته باشیم. باید باور کنیم که امکان ندارد در فیسبوکِ اسرائیلی، انقلاب اسلامی به بار نشیند و راهکارهای بهینه سازی موتور جستجوگر گوگل (SEO) مزیت های فرهنگی ما را قربانی فرهنگ منحط غرب می کند؛ به نحوی که مدیران پایگاه های اینترنتی ایرانی به دلیل وابستگی تأسف بار کاربران ایرانی به گوگل، ناچارند برای دیده شدن، بر اساس استاندارد های شیطان بزرگ رفتار کنند و با انتشار محتوا و تصاویر «غیر اسلامی» و «غیر اخلاقی» بازدیدگنندگان تارنمای خود را افزایش دهند.

یکی دیگر از مهم ترین آفت ها، عدم «واقع بینیِ واقعیت های موجود» در فضای مجازی است که باعث شده است «ظرفیت های بی شمار ملی» نادیده گرفته شده و «از دشمنی دشمن، غفلت» شود. برای بازتر شدن موضوع می توان آن را این گونه بیان کرد که بسیاری از «عناصر انقلابی» به دلیل عدم آگاهی، به این مهم توجه نمی کنند که هیچ تفاوتی بین گوگل با آمریکا و فیسبوک با رژیم صهیونیستی نیست، در نتیجه در سرزمین مجازی دشمن مقیم شده اند و «این را نباید فراموش کنیم؛ این واقعیتی است» که گردانندگان و مالکان این پایگاه های شیطانی «دشمن ما هستند، دشمن اسلامند، دشمن استقلال ملی ما هستند و دشمن ملت ما هستند». به قول سعدی: «دشمن چون از همه حیلتی فرومانَد، سلسله ی دوستی بجنبانَد» و «آنگاه در دوستی کاری کند که هیچ دشمنی نکرده باشد».

البته نمی توان در شکل گیری انقلاب اسلامی در فضای مجازی، نقش علما را نادیده گرفت. «علما هادیان امتند و وظایفی دارند و مردم را باید روشن کنند؛ در نظام اسلامی وظیفه ی علما فقط گفتنِ مسئله ی نماز و روزه نیست، مردم را بیدار می کنند، هوشیار می کنند، حقایق را به مردم می گویند، بصیرت افزایی می کنند».

«جنگ، جنگ اراده هاست» و باید «جوانان مؤمن انقلابی» با «احساس وظیفه اسلامی» و با تقویت «روح خودباوری و خودبازیابیِ هویت اسلامی» «در قامت افسران جوان جنگ نرم» و «پاسداران انقلاب اسلامی» به جنگ «پاسداران تمدن غرب» در فضای مجازی بروند.

«انقلاب» اسلامی در فضای مجازی هم «حرف اسلام را میزند»، «حرف استقلال را میزند، حرف ایستادگی ملی را میزند، حرف توسعه ی درون زای کشور را میزند، حرف عدل را میزند و برای این اهداف بزرگ تلاش میکند و کار میکند؛ همه ی اینها مسائل انقلاب است؛ اینها چیزهای مهمی است. این یک واقعیت است».

«واقعیت دیگری که از آن نباید غفلت کرد، انگیزه های دینی در نسل امروز انقلاب است.» «ما امروز، جوان انقلابی بسیار داریم، در سرتاسر کشور داریم، از همه ی قشرها داریم، در دانشگاه ها بسیار داریم، جوانی که هم متدین است، هم انقلابی است؛ به اعتقاد من این جوان از جوان انقلابی اولِ انقلاب شأنش بالاتر است. چرا؟ چون آن روز اولاً آن انقلابِ با آن عظمت و پرهیجان اتفاق افتاده بود؛ ثانیاً آن روز اینترنت نبود، ماهواره نبود، این همه تبلیغات گوناگون نبود، این جوان در معرض این همه آسیب نبود، جوان امروز در معرض این همه آسیبها است؛ اینترنت جلوی او است، این همه تلاش دارد میشود برای اینکه این جوان را منحرف کنند،» اما «این جوان، متدین باقی میمانَد؛ نمازخوان است، به نماز اهمیت میدهد، نمازِ شب میخواند، نافله میخواند، در مراسم مهم دینی شرکت میکند، پای انقلاب می ایستد، شعارهای از دل برآمده میدهد؛ اینها چیزهای مهمی است. نسل امروزِ انقلاب، به نظر ما یکی از افتخارات بزرگ است. این یک واقعیت است، باید این را دید.»