سبک و شعر مناجات با خدا (ماه شعبان، ماه رمضان)

سبک و شعر مناجات با خدا (ماه شعبان، ماه رمضان)

سبک و شعر مناجات با خدا زمزمه هیئتی ماه شعبان، ماه رمضان با شعر و سبک عبدالله باقری

متن سبک و شعر مناجات با خدا

وَ اسْمَعْ دُعائی، دعام و بشنو
وَ اسْمَعْ نِدائی، صدام و بشنو
اَقْبِلْ عَلَیَّ، من و نگاه کن
الهی العفو، ببخش و از غم، من و رها کن
داره میاد ماه رمضون، من توشه ای ندارم
(ماه رمضون اومده حیف، من توشه ای ندارم)
بوی گناه گرفتم و سیاهِ روزگارم
خودت بگو تُو مهمونیت، چه جوری پا بذارم
(لطفت گذاشت تُو مهمونیت، دوباره پا بذارم)

یاربّنا یا ربّنا
یا رب الهی العفو...

وَ قَدْ سَتَرتَ، رسوام نکردی
اَفْنَیْتُ عُمری، رهام نکردی
وَ عُدْ عَلَیَّ، ترحمی کن
اَطْلُبُ عَفوَک، به روی بنده‌ت، تبسمی کن
اومده اون که صد دفعه، شکسته توبه هاش‌و
نمی‌دونم که دوست داری، باز بشنوی صداش‌و؟
روت و نگردون بشنو این، صدای ربّناش‌و

یاربّنا یا ربّنا
یا رب الهی العفو...

این نفس سرکش، تا میتونست تاخت
آخر من و از، چشم تو انداخت
امّا غمی نیست، حسین و دارم
با اشک و روضه، دلت رو امشب، به دست میارم
خدا نیاره دختری، آتیش بگیره موهاش
آبله کاری کنه که، نتونه وایسه رو پاش
بفْرسته از پائینِ نی، بوسه برای باباش

یا ابتا یا ابتا
حسین من حسینم...

شعر و سبک/ عبدالله باقری