ولادت پیشوای دهم حضرت امام علی النقی الهادی(علیه السلام) در مدینه(212 هجری قمری)

حضرت امام هادی(علیه السلام) دهمین چراغ فروزان هدایت، در نیمه ی ذی حجّه ی سال 212 ه.ق در قریه ای در نزدیكی مدینه به دنیا آمد. مادرش سَمانه معروف به سیده می باشد. ابوالحسن ثالث كنیه ی حضرت و هادی، نقی، مرتضی، فقیه، امین و متوكل، از القاب آن امام هستند. مُعتَصِم، واثق، متوكل، مُنتَصَر، مُستَعین و مُعتزّ از خلفای دوران حیات امام هادی(علیه السلام) بوده اند. پنج فرزند برای آن حضرت ذكر شده است. امام هادی(علیه السلام) پس از شهادت پدر بزرگوار خود، در سن هشت سالگی به امامت رسیده و عهده دار ولایت مسلمانان گردید. آن حضرت در همان دوران خردسالی، آن چنان از علم و هوشیاری و كمالات فوق العاده ای برخوردار بود كه اطرافیان را حیران می نمود. امام دهم، همچنین در راستای انتشار مكتب تشیع به تربیت شاگردان متعددی پرداخت كه حضرت عبدالعظیم حَسَنی، ابن سِكّیت اهوازی، ابوهاشم جعفری، جعفر بن سهیل و اسماعیل بن مهران از آن جمله اند. آن حضرت در تحكیم و استواری فقه و عقاید و فرهنگ تشیع، همت جدی و وسیع نمود و در این راستا، كتاب هایی نوشت كه رساله هایی در ردّ جَبْر و تَفویض، اثبات عدل، احكام دین و نیز تفسیر صَحَّةُالخِلقَه و... از آن جمله اند.