شعر | ضیاءالصالحین

جنگل همیشه جنگل خواهد ماند! / قیصر امین پور

در رختخوابم یک مُشت پر دیدم / قیصر امین پور

تن جاده از رفتنت جان گرفت / قیصر امین پور

خوشا رفتن از خود، رسیدن به خویش / قیصر امین پور

آیین آینه، خود را ندیدن است / قیصر امین پور

خوشا چون سرو اِستادنی سبز / قیصر امین پور

خوشا از دل، نَمی اشکی فشاندن / قیصر امین پور

چیزی از او به جای نمانده است جز راه ناتمام / قیصر امین پور

او سبز بود و گرم که افتاد / قیصر امین پور

بادبان را ناخدا باد است / قیصر امین پور

زندگی را باید از سر سطر نوشت! / قیصر امین پور

از چشم هر شهید یک قطره اشک شوق بگیرید / قیصر امین ور

این ابتدای سبزی او بود / قیصر امین پور

هوای ناحیه ما همیشه بارانی است / قیصر امین پور

محیط تنگ دلم را شکسته رسم کنید / قیصر امین پور

دوباره بوی صدای بلال می آید / قیصر امین پور

بر دل خون من دمی، دیده نظر نمی کند / قیصر امین پور

به اصل نسخه ی قاموس خود رجوع کنیم / قیصر امین پور

ای وای اگر ز پای نشینیم، وای ما / قیصر امین پور

بیا به خانه ی آلاله ها سری بزنیم / قیصر امین پور

همْ صحبتی تو در جهان ما را بس / قیصر امین پور

ای در همه جا، کجاست پس خانه ی تو؟ / قیصر امین پور

در وقت عروج، مرکبش بود نماز / قیصر امین پور

همبازی کودکِ یتیمی غم شد / قیصر امین پور

قلبش گل آفتابگردان خداست / قیصر امین پور

همسایه آفتاب بر خاک افتاد / قیصر امین پور

این خانه تکاندیم ز بیگانه بیا / قیصر امین پور

ای کاش تو را نشانه ای می گفتم / قیصر امین پور

ای مرگ، تو را چو آب خواهم نوشید / قیصر امین پور

ای عشق، سری به خانه ما نزدی / قیصر امین پور

سر دوست ندارد آنکه دارد سرِ دوست / قیصر امین پور

بوسیدن آفتاب کاری است شگفت / قیصر امین پور

سوگند که خون او نخواهد خفتن / قیصر امین پور

آرامش تو طعنه به طوفان می زد / قیصر امین پور

تا چند به چون و چند می پردازی؟ / قیصر امین پور

ای جوشش خون گرمتان شهر آشوب / قیصر امین پور

بازگشت بالا

موضوعات

شبکه‌ها