شعر نیمایی | ضیاءالصالحین

اما چرا آهنگ شعرهایت تیره و رنگشان تلخ است؟ / قیصر امین پور

این روزها که می گذرد شادم / قیصر امین پور

یک سطر در میان آزادم / قیصر امین پور

من سَرم نمی شود / قیصر امین پور

از قضا یک روز صبح زود می بینی دوست داری زود برخیزی / قیصر امین پور

امروز هم ما هر چه بوده‌ایم، همانیم / قیصر امین پور

گفتند : باید سوخت / گفتند : باید ساخت / قیصر امین پور

ای درخت آشنا شاخه های خویش را ناگهان کجا جا گذاشتی؟ / قیصر امین پور

آیینه ها دچار فراموشی اند / قیصر امین پور

اینجا همه هر لحظه می پرسند: / قیصر امین پور

سرنوشت من سرودن است! / قیصر امین پور

در خواب های کودکی ام هر شب طنین سوت قطاری از ایستگاه می گذرد / قیصر امین پور

بازگشت بالا