سیدعلی اصغر موسوی
گویی رنگ ماتم پاشیده اند بر آسمان سامرا، تنها نوای غریبانه ای که برمی خیزد، از نای امام حسن علیه السلام است که در سوگ پدر، غریبانه می گرید! غریب و تنها!
گويي غروب نابهنگام «سامرا» فرا رسيده است!
نگراني از نبض لحظه ها مي بارد.
تشويشي سنگين، بر شهر حكمفرماست.
هلال ماه رجب می دمد و دل های مؤمن بهارانه هوای نیایش می کنند و به استقبال مناجات عارفانه برمی خیزند.
آن گاه که دیباچه خلقت سروده می شد، نامی به بلندای تمام تاریخ شروع به درخشیدن کرد؛ نامی که به اندازه تمام قافیه های جهان، از عشق سرشار بود، از عاطفه سریز و از
سیّدی از دودمانِ فقه و تفسیر، حدیث و دعا، ... ؛ سیّدی آگاه، از دودمانی آگاه به گنجینه های علوم الهی که از مکتب شریفش، کسانی همچون: «علامه حلی» بیرون می آیند!