پس دست بر دلم مگذارید و بگذرید / شاعر : قیصر امین پور
ما را به حال خود بگذارید و بگذرید
آیینه های ناگهان
بگذار عامیانه بیندیشیم! / شاعر : قیصر امین پور
بگذار بعد از این
تنها
پیشانی تو را بسرایم!
جنگل همیشه جنگل خواهد ماند! / شاعر : قیصر امین پور
طوفانی از تبر
ناگه به جان جنگل
افتاد
در رختخوابم یک مُشت پر دیدم / شاعر : قیصر امین پور
دیشب دوباره
گویا خودم را خواب دیدم:
در آسمان پر می کشیدم
تن جاده از رفتنت جان گرفت / شاعر : قیصر امین پور
صدایی به رنگ صدای تو نیست
خوشا رفتن از خود، رسیدن به خویش / شاعر : قیصر امین پور
خوشا رقص مردانی از آینه
سواران میدانی از آینه
آیین آینه، خود را ندیدن است / شاعر : قیصر امین پور
موجیم و وصل ما، از خود بریدن است
ساحل بهانه ای است، رفتن رسیدن است
خوشا چون سرو اِستادنی سبز / شاعر : قیصر امین پور
خوشا چون سرو اِستادنی سبز
خوشا چون برگ ها افتادنی سبز
قومی نشسته خیره به تصویر پنجره / شاعر : قیصر امین پور
در انتهای کوچه شب، زیر پنجره
برای تو ای روز اردیبهشتی... / شاعر : قیصر امین پور
چه اسفندها... آه!