دعای سبحانک لا اله الا انت الباری الواحد القهار/ شب یازدهم رمضان
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الخامس عشر فيما نذكره من زيادات دعوات في الليلة الحادية عشر منه و يومها و ما نختاره من عدة روايات
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب پانزدهم اعمال و دعاهای شب و روز یازدهم ماه رمضان: فصل آنچه که مختص به شب یازدهم ماه می باشد: فصل اول دعاهای مخصوص شب یازدهم (اولین دعا):
دعاى مخصوص شب یازدهم از ماه رمضان :
مِنْهَا مَا وَجَدْنَاهُ فِي كُتُبِ أَصْحَابِنَا رَحِمَهُمُ اللَّهُ تَعَالَى الْعَتِيقَةِ وَ قَدْ سَقَطَ مِنْهُ أَدْعِيَةُ لَيَالٍ فَنَقَلْنَا مَا بَقِيَ مِنْهَا وَ هُوَ دُعَاءُ اللَّيْلَةِ الْحَادِيَةَ عَشَرَ
دعاى شب يازدهم از سلسله دعاهاى شب هاى ماه رمضان كه در كتاب هاى كهن راويان اماميّه رحمهم اللّه ذكر شده است و دعاهاى چند شب از آن افتاده است. ما دعاهاى باقيمانده را نقل مى كنيم. دعاى شب يازدهم از اين مجموعه
سُبْحَانَكَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْبَارِئُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ الَّذِي خَلَقَنِي وَ لَمْ أَكُ شَيْئاً بِمَشِيَّتِهِ
منزّهى تو اى خدا و معبودى جز تو وجود ندارد، آفريننده و يگانه و چيره اى كه به خواست خود مرا آفريدى درحالى كه چيزى نبودم
وَ أَرَانِي فِي نَفْسِي وَ فِي كُلِّ شَيْءٍ مِنْ مَخْلُوقَاتِهِ وَ صُنْعِهِ الدَّلَائِلَ الْبَيِّنَةَ النَّيِّرَةَ عَلَى قُدْرَتِهِ
و در وجود خود و همه ى اشيا از آفريده ها و ساخته هايت، دليل هاى روشن و واضح دالّ بر قدرتت را به من نماياندى،
الَّذِي فَرَضَ عَلَيَّ الصِّيَامَ تَعَبُّداً يُصْلِحُ بِهِ شَأْنِي وَ يَغْسِلُ عَنِّي أَوْزَارِي
خدايى كه روزه را به عنوان عبادت بر من واجب نمودى تا به وسيله ى آن كارم را سامان و بارهاى [گناه]مرا شست وشو داده
وَ يَذْكُرُنِي بِمَا لَهَوْتُ عَنْهُ مِنْ ذِكْرِهِ وَ يُوجِبُ لِيَ الزُّلْفَى بِطَاعَةِ أَمْرِهِ
و ياد خود را كه فراموش كرده بودم، به يادم آورد و به واسطه ى پيروى از دستورت مرا به قرب و منزلت برسانى.
اللَّهُمَّ سَيِّدِي أَنْتَ مَوْلَايَ إِنْ كُنْتَ جُدْتَ عَلَيَّ بِصَالِحٍ فِيمَا مَضَى مِنْهُ ارْتَضَيْتَهُ فَزِدْنِي وَ إِنْ كُنْتَ اقْتَرَفْتَ مَا أَسْخَطَكَ فَأَقِلْنِي
خداوندا، آقاى من، تو مولاى منى، اگر پيش از اين [ماه]كار شايسته اى را به من ارزانى داشته و از من پسنديده اى، افزون كن و اگر كارى را كه تو را به خشم مى آورد، مرتكب شده ام، از من درگذر.
اللَّهُمَّ مَلِّكْنِي مِنْ نَفْسِي فِي الْهُدَى مَا أَنْتَ لَهُ أَمْلَكُ وَ قَدِّرْنِي مِنَ الْعُدُولِ بِهَا إِلَى إِرَادَتِكَ عَلَى مَا أَنْتَ عَلَيْهِ أَقْدَرُ
خدايا، آنچه از امور هدايتگر را كه تو بيشتر اختيار آن را دارى، در اختيار من گذار و توانايى برگرداندن نفسم را به آنچه مقتضاى اراده ى تو است و تو بيشتر بر آن توانا هستى، به من عطا كن
وَ كُنْ مُخْتَاراً لِعَبْدِكَ مَا يُسْعِدُهُ بِطَاعَتِكَ وَ تَجَنُّبِهِ الشِّقْوَةَ بِمَعْصِيَتِكَ حَتَّى يَفُوزَ فِي الْمَعْصُومِينَ
و آنچه بنده ات را به واسطه ى طاعتت نيكبخت مى گرداند براى او برگزين و آنچه به واسطه ى نافرمانى ات موجب بدبختى او مى شود، او را از آن دور بدار تا در ميان معصومان رستگار گردد
وَ يَنْجُوَ فِي الْمَقْبُولِينَ وَ يُرَافِقَ الْفَائِزِينَ الَّذِينَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيراً
و در ميان پذيرفته شدگان نجات يابد و با رستگارانى كه نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين مى شوند، همدم گردد. درود و سلام فراوان خداوند بر محمّد و خاندان او.
