✅ این مراقبه است که سالک را در مسیر وصال توحید پیش می برد. بدون مراقبه و سیر در مراتب آن فتحی برای انسان سالک حاصل نمی شود، لذا توجه به حضور حق تعالی و عدم تجاوز از حدود و دستوراتش دو بال پرواز آدمی برای سیر به سوی اوست .
اگر به این علم رسیدیم که :
✅ سَيَرَى اَللّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ ؛
خدا و رسولش، اعمال شما را می‌بینند .(1)
✅ بعد از این علم است که درب غیب به رویمان گشوده می شود :
✅ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلى عالِمِ اَلْغَيْبِ وَ اَلشَّهادَةِ ؛
سپس به سوی کسی که دانای پنهان و آشکار است بازگشت داده می‌شوید .(3)
✅ خدا را دور از خود مپندار همه در حضور او هستیم، ولی از این حقیقت غافلیم .
✅ باید تلاش کرد تا فرصت باقی است در همین عالم دنیا به حضورش برسیم و الا معلوم نیست در عالم آخرت چنین توفیقی نصیبمان شود .
✅ وقتی به این مقام رسیدیم، باب خیرات مطلق به رویمان گشوده شده و از آسمان توحید دائماً بر ما خواهد بارید و الا حاصل عمرمان جز بی حاصلی چیز دیگری نخواهد بود .
منبع[1و2] : سوره توبة، آیه 94
