فرزانگان قفقاز [۷۹] - اسدالله علیزاده سُراخانی (۱۳۰۶ - ۱۳۶۱ ق)
اسدالله علیزاده سُراخانی (۱۳۰۶ - ۱۳۶۱ ق)
میرزا اسدالله علیزاده سُراخانی فرزند عابدین در سال ۱۳۰۶ق (۱۸۸۹م) در روستای سراخانی از توابع باکو دیده به جهان گشود. دروس مکتب‌خانه‌ای و مقدمات علوم دینی را نزد روحانیون محل فرا گرفت. سپس نزد مرحوم میرزا جعفرقلی سُراخانی که از علما برجسته وقت منطقه بود سطوح عالی فقه، اصول، تفسیر و حدیث را آموخت.
آن‌گاه به مدرسه میرزا حسیب قدسی رفت و از محضر استادان آنجا علاوه بر فقه و اصول، نجوم، هیئت و ریاضیات را نیز تلمذ کرد. وی خوشنویس و خطاطی ماهر بود و آثار خطی که شامل جزوات قرآن و استنساخ برخی کتب و غیره می‌باشد از ایشان به یادگار مانده است. ایشان افتخار دامادی استاد خود میرزا جعفرقلی را داشت و تا سال ۱۳۴۸ق (۱۹۲۹م) به فعالیت‌های دینی و فرهنگی پرداخت. در این سال‌ها همانند سایر عالمان و روحانیون وقت قفقاز مورد پیگرد و آزار و اذیت مأموران حکومت کمونیستی قرار گرفت و کلیه درس و بحث و فعالیت‌های دینی وی ممنوع گردید. پس از ۵ سال ممانعت از فعالیت‌هایش، در سال ۱۳۵۳ق (۱۹۳۴م) به‌طور محدود و مشروط اجازه تدریس ریاضیات و تعلیم خطاطی به وی داده شد. پس از چندی به عللی از روستای سُراخان به روستای شوالان از توابع باکو هجرت کرد و تا سال ۱۳۶۱ق (۱۹۴۲م) در آنجا ماندگار شد و به فعالیت‌های مذکور ادامه داد. سرانجام در همان سال ۱۳۶۱ق (۱۹۴۲م) بدرود حیات گفت و پیکر پاکش در قبرستان قدیمی روستای شوالان دفن گردید.[۱]
پی نوشت:
۱. مصاحبه با نوادگان معظم‌له و روحانیون محل.
منبع: کتاب فرزانگان قفقاز، عادل مولایی، ص 102 و 103.
افزودن دیدگاه جدید