فرزانگان قفقاز [۷۰] - احمد ناردارانی بادکوبه‌ای (۱۲۸۴ تا ۱۲۸۹ - زنده به ۱۳۵۷ ق)
احمد ناردارانی بادکوبه‌ای (۱۲۸۴ تا ۱۲۸۹ - زنده به ۱۳۵۷ ق)
شهید آیت‌الله شیخ احمد ناردارانی بادکوبه‌ای فرزند کربلایی الخاص و بانو شرف خانم در میان سالهای ۱۲۸۴ تا ۱۲۸۹ ق (۱۸۶۸ تا ۱۸۷۲م) در قصبه نارداران از توابع باکو که اهالی آن در منطقه قفقاز به دین‌داری و پای‌بندی به ارزش‌های دینی مشهورند - دیده به جهان گشود.
در دوران کودکی قرائت قرآن گلستان بوستان، نصاب‌الصبیان و دیگر کتب متداول مکتب‌خانه‌های وقت قفقاز و مقدمات علوم دینی را از روحانیون زادگاهش فرا گرفت. سپس عازم حوزه علمیه قم و بعد از آن مشهد مقدس شد. از اساتید وی در دو حوزه علمیه مذکور اطلاعی در دست نیست.
جز آن که ایشان پس از ۱۲ سال اقامت در این دو شهر مقدس، در حالی که سطح علمی بالایی داشت رهسپار نجف اشرف شد و نزديك ۲۰ سال به ترتیب از محضر بزرگانی چون حضرات آیات عظام: آخوند ملا محمد کاظم خراسانی، سید محمد کاظم طباطبایی یزدی، میرزا محمد حسین نائینی و سید ابوالحسن اصفهانی بهره برد و به مقام اجتهاد رسید.
در سال ۱۳۳۲ ق (۱۹۱۴م) به زادگاه خویش بازگشت و به انجام خدمات دینی و فعالیت‌های مذهبی همت گمارد و زعیم مردم منطقه شد. پس از حاکمیت حکومت الحادی کمونیست‌ها در سال ۱۳۵۷ ق (۱۹۳۸م) دستگیر و زندانی شد و دیگر هیچ اطلاعی از سرانجام کار آن عالم ربانی به دست نیامد. در میان مردم شایع و مشهور است که زندان‌بان وی گفته است؛
شیخ احمد پس از به‌جای آوردن نماز صبح بدون اینکه درب زندان باز شود غایب گشت؛ اما نظر افراد آگاه بر آن است که مأموران حکومت کمونیستی شیخ را به شهادت رسانده، جنازه وی را در محلی مخفیانه دفن نموده و جهت حفظ آرامش مردم چنین داستان‌هایی را ساخته‌اند همان‌گونه که در بسیاری موارد چنین عمل می‌کردند.
منبع: کتاب فرزانگان قفقاز، عادل مولایی، ص ۹۰ و ۹۱.
افزودن دیدگاه جدید