فرزانگان قفقاز [۳۶] - ابوالقاسم بادکوبه ای (۱۲۹۶ - ۱۳۸۴ ق)

ابوالقاسم بادکوبه‌ای (۱۲۹۶ - ۱۳۸۴ ق)

آیت‌الله شیخ ابوالقاسم بادکوبه‌ای (خاچمازی) از علمای اعلام و روحانیون عالی مقام قفقاز است. ایشان فرزند ملا مهدی قلی و در سال ۱۲۹۶ ق (۱۸۷۹م) در روستای خیردا ائماق از توابع منطقه خاچماز دیده به جهان گشود.

دروس مکتب‌خانه‌ای و مقدمات علوم حوزوی و بخشی از سطوح عالیه را از پدر و دیگر روحانیون و علمای منطقه فرا گرفت. سپس در سنین جوانی عازم حوزه‌های علمیه شمال ایران شد.

از حوزه‌های علمیه و اساتیدی وی اطلاعی به دست نیامد جز آن که شیخ پس از توقف چند سال در مرکز حوزوی ایران در حدود سال ۱۳۲۳ق (۱۹۰۵م) به نجف اشرف مهاجرت کرد و در حلقه شاگردان دروس خارج فقه و اصول بزرگانی همچون حضرات آیات عظام:

سید محمد کاظم طباطبایی، آخوند ملا محمد کاظم خراسانی و ملا فتح‌الله شيخ‌الشريعه اصفهانی درآمد و به احتمالی از دروس حکمت و فلسفه و کلام آیت‌الله سیدحسین حسینی بادکوبه‌ای بهره برد و به مقامات عالیه علمی و معنوی نائل و در حالی که قریب ۲۵ سال از عمر شریف خود را در حوزه‌های علمیه صرف تحصیلات علمی و کمالات معنوی نموده بود، به زادگاه خود بازگشت و به انجام وظائف و رسالت روحانی خود اقدام نمود، لکن آزار و اذیت‌ها و دشواری‌ها و خفقان به‌وجود آمده در منطقه قفقاز توسط حکومت الحادی کمونیسم که عرصه را بر همه علما و روحانیون و مردم مؤمن و مسلمان تنگ و تاریک کرده بود، موجب گردید ایشان در سخت‌ترین شرایط و در حالی که مرتباً ناچار به تغییر محل اقامت خود بود، زندگانی به سر برد و در شهرها و روستاهای مختلف همچون باکو و مناطق مختلف شهرستان خاچماز روزگار بگذراند.

معظم‌له عالمی زاهد و پارسا و معرض از زخارف دنیا و بسیار محتاط و دوراندیش بود و محبوبیتی خاص میان مردم داشت.

سرانجام آن عالم ربانی در سال ۱۳۸۴ ق (۱۹۶۴م) دارفانی را وداع و به دیار باقی شتافت.

منبع: کتاب فرزانگان قفقاز، عادل مولایی، ص 66 و 67.