یاد قیامت در فصل بهار

یاد قیامت در فصل بهار

با کمی تعمیق در نشانه های طبیعت، می توان تا حدی برپایی قیامت را لمس کرد و خود را برای روزی آماده کرد که هیچکس از آمدنش اطلاعی ندارد.

تامل در آیات کتاب خداوند و نشانه های عینی آن در طبیعت می تواند انسان را یک قدم به شناخت خداوند متعال نزدیک کند.

پروردگار موجودات و همه انسان ها آن چنان به انسان نزدیک است که در کش و قوس های طوفان زندگی دنیای آدم ها نه تنها گم نمی شود ، بلکه به او نزدیک تر هم می شود ، شاید بهتر بتوان گفت ؛ خداوند هرگز از انسان دور نمی شود و این انسان است که از خدایش دور می شود و گاهی او را فراموش می کند.

بنابراین توجه به آیات الهی و نمونه های عینی آن می تواند ما را از دل مشغولی ها فاصله دهد و باعث شود کمی بیشتر به آفریدگارمان توجه کنیم. همان خدایی که آسمان ها و زمین را آفرید و پس از آن ما را خلق کرد. پس ما آنقدر برایش ارزشمند هستیم که چنین خلق عظیمی را انجام داده و آن را در اختیار ما قرار داده است. سزاوار چنین خدایی است که با آمدن بهار و نو شدن سال به برخی از آیات به برخی نشانه ها، تذکرات و راهنمایی های خداوند مهربان تر از پدر و مادر توجه کنیم.

خداوند متعال در آیات متعددی ، با مثال های عینی انسان را به بزرگی و توانایی هایش متذکر می سازد تا او را به واقعیت های جهان دیگر نزدیک فرماید.

برای مثال در آیه 50 سوره مبارکه روم خداوند سبحان می فرماید :

پس به آثار و رحمت خدا بنگر که چگونه زمین را پس از مرگش زنده می گرداند.در حقیقت هم اوست که قطعاً زنده کننده مردگان است و اوست که بر هرچیزی تواناست.

خالق آسمان ها و زمین در آیه 95 سوره مبارکه انعام هم می فرماید:

خداوند شکافنده دانه و هسته است زنده را از مرده و مرده را از زنده بیرون می آورد چنین است خدای شما پس چگونه از حق منحرف می شوید؟

وقتی دانه لوبیایی که بی روح است و هیچ گونه فتوسنتزی در خود ندارد و هیچ نشانه حیاتی در آن دیده نمیشود را در خاک می کاریم ، بعد از مدتی خواهیم دید سبز می کند و سر از خاک بیرون می آورد و در پی نور خورشید ، به جست و جوی حیات می رود ، همین خداوند انسان را در قیامت از خاک بیرون می آورد ، درحالی که پیش از آن استخوانش پوسیده بود و در خاک مدفون شده و پوست و گوشتش از بین رفته بود ، پس چنین خدایی می تواند انسان مرده را در قیامت زنده کند.

خداوند مرده را از زنده بیرون می آورد ؛ درست مانند بیرون آوردن منی (که مرده است) از دل موجود زنده(انسان) و آن ذره کوچک را در رحم قرار می دهد ، قلبش را تشکیل می دهد ، پوست و گوشت و استخوان بر او می پوشاند و ماهیچه و پوست را تشکیل می دهد.چنین خدایی که از یک آب بی ارزش ، چنین موجود پیچیده ای خلق می کند ، می تواند انسان را پس از مرگش زنده کند!

بهار پر است از نشانه های عظمت و تفکر به قدرت خداوند، نشانه ای از عشق، مهر و دوستی خداوند به انسان.

آیه 9 سوره مبارکه فاطر می فرماید:

و خداوند کسی است که بادها را روانه می کند پس بادها ابری را بر می انگیزند و ما آن را به سوی سرزمینی مرده راندیم و آن زمین را بدان وسیله پس از مرگش زندگی بخشیدیم ، رستاخیز نیز چنین است.

خداوند متعال در تاکید به برپایی قیامت ، در آیه 19 سوره روم با اشاره ای دوباره به زنده کردن زمین (در فصل بهار و یا فصول دیگر با توجه به نقاط جغرافیایی هر منطقه) می فرماید : زنده را از مرده بیرون می آورد و مرده را از زنده ، و زمین را پس از مرگش زنده می کند و بدین گونه از گورها بیرون آورده می شوید.

بسیاری از مثال های خداوند در قرآن مجید را می توان در همین فصل مشاهده کرد و با کمی تعمیق در نشانه های طبیعت ، می توان تا حدی برپایی قیامت را لمس کرد و خود را برای روزی آماده کرد که هیچکس از آمدنش اطلاعی ندارد و دیر یا زود بودن این اتفاق عظیم بر همگان الی خداوند پوشیده است.