مهدویت در قرآن / بخش 15

مهدویت در قرآن / بخش 15

«آیه‌ ای از سوره ملک»

«قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتیکُمْ بِماءٍ مَعین»۱

 امام محمد باقر در این رابطه می‌فرماید:

معنای آیه این است که بگو بیندیشید اگر امامتان غایب شد، به گونه ای که ندانید او کجاست، پس چه کسی برایتان امامی ظاهری خواهد آورد که اخبار آسمان ها و زمین و حلال و حرام خداوند را برای شما بیان کند. (آیه 30)

 تشبیه امام به آب، بیانگر نکات ظریف و عمیقی است از جمله اینکه: هیچ کس نمی‌تواند خود را از امام بی نیاز بداند، همان طور که نمی‌توان خود را از آب بی‌نیاز دانست. غفلت و دوری از امام موجب مرگ انسانی ما می‌شود، همان طور که دوری از آب، مرگ جسمی ما را به دنبال خواهد داشت.2

 منابع:

۱: سوره ملک،آیه۳۰
2: کافی، ج۱،ص۳۷۶