مهدویت در قرآن / بخش 12

مهدویت در قرآن / بخش 12

«آیه ای از سوره زمر»

أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَا عَلَىٰ مَا فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ وَإِنْ كُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ.

مبادا کسی روز قیامت بگوید: افسوس بر من از کوتاهی هایی که درباره جَنْبِ اللّٰه کردم. (آیه 56)

آری هنگامی که انسان وارد محشر میشود و نتیجه خلاف کاری ها و آسان گرفتن و شوخی گرفتنِ جدّی ها را برابر خود میبیند، فریادش به «واحسرتا» بلند میشود. حال جَنْبِ اللّٰه به چه معناست؟

امام کاظم در تفسیر این آیه می فرمایند: 

جَنْبُ اللّٰه، امیرالمومنین و جانشینان او هستند که مقام والایی دارند تا به آخرین نفر آن ها (حضرت مهدی) برسد.

منبع:

تفسیر نمونه، ج ۱۹ ص ۵۱۴

امام زمان یعنی عصاره تمام انبیا، خدمت به او، کار کردن برایش، نشر مناقبش، گسترش فضائلش، آن هم در عصر غیبتش، گوهری ناشناختست و فردای قیامت در حسرت آنیم که چرا یک قدم بیشتر میتوانستیم و برنداشتیم.

آیت الله وحید خراسانی