حکمت غیبت امام زمان (عج)

انجمن‌ها: 

حکمت غیبت امام زمان (عج)

در این نوشتار حکمت غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را برای شما عزیزان شرح خواهیم داد. با ضیاءالصالحین همراه باشید.

حکمت غیبت امام زمان (عج)

حدیثی را محدّث بزرگوار، مرحوم شیخ صدوق با اسناد خود در کتاب گران قدر «کمال الدین و تمام النعمة» از عبد اللّه بن فضل هاشمی نقل فرموده است.

می گوید: از امام جعفر بن محمّد الصادق علیه السلام شنیدم که فرمودند: اِنّ لِصاحِبِ هذا الامرِ غَیبَةً لا بُدَّ منها یَرتابُ فیها کُلُّ مُبطِلٍ. "همانا برای صاحب این امر (امامت و ولایت) غیبتی است که قطعا واقع می شود، در آن اهل باطل به شکّ و تردید می افتند."

راوی می گوید: علّت آن را از حضرت پرسیدم. فرمودند: لِاَمرٍ لَم یُؤذَن لَنا فی کَشفِهِ لکم. "به خاطر چیزی که اجازه پرده برداری از آن را برای شما به ما نداده اند."

راوی می گوید: پرسیدم: حکمت غیبت ایشان چیست؟ فرمودند: وَجهُ الحِکمَةِ فی غَیبَتِهِ وَجهُ الحِکمَةِ فی غَیباتِ مَن تَقَدَّمَهِ مِن حُجَجِ اللّهِ تعالی ذِکرُه اِنّ وَجهَ الحِکمَةِ فی ذلک لا یَنکَشِفُ الاّ بَعدَ ظُهُورِهِ کما لَم یَنکَشِف وَجهُ الحِکمَةِ فیما آتاهُ الخِضرُ علیه السّلام مِن خَرقِ السَفینَةِ و قَتلِ الغُلامِ و اِقامَةِ الجِدارِ لِموسی علیه السّلام اِلی وَقتِ افتِراقِهِما. "حکمت غیبت ایشان، همان حکمت غیبت های حجّت های خداوند متعال پیش از ایشان است. حکمت این امر، جز پس از ظهور ایشان روشن نمی گردد، همان گونه که حکمت کارهای حضرت خضر علیه السّلام (سوراخ کردن کشتی و کشتن پسر بچّه و تعمیر دیوار) برای حضرت موسی علیه السّلام تا وقت جدا شدن ایشان از یکدیگر روشن نشد."

در پایان حدیث با تأکید بر «سرّ» بودن علّت غیبت امام زمان سلام الله علیه فرمودند:

یَابنَ الفَضلِ اِنّ هذا الامر اَمرٌ من اَمرِ اللّهِ تعالی و سِرٌّ مِن سِرِّ اللّهِ و غَیبٌ مِن غَیبِ اللّهِ و مَتی عَلِمنا أنّه عَزَّ و جَلَّ حکیمٌ صَدَّقنا بِأَنَّ اَفعالَهُ کُلَّها حِکمَةٌ و اِن کانَ وَجهُها غیرَ مُنکَشِف. "ای پسر فضل! همانا این امر (غیبت امام عصر سلام الله علیه) یک کار خدایی و رازی از رازهای خداوند و از مصادیق غیب الهی است و ما وقتی خداوند عزّ و جل را حکیم دانستیم، تصدیق می کنیم که همه ی کارهای او از روی حکمت است، هر چند که حکمت آنها برای ما روشن نباشد."

حکمت غیبت امام زمان (عج)

منبع: كمال الدین وتمام النعمه جلد 2 صفحه 334

Share