ششمین دعای وداع ماه رمضان
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الرابع و الثلاثين فيما نذكره من زيادات و دعوات في آخر ليلة منه
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سی و چهارم اعمال و دعاهای مخصوص شب سی ام ماه رمضان، ششمین دعای وداع ماه رمضان:
دعای مخصوص شب سی ام ماه رمضان :
وَجَدْنَاهُ فِي كُتُبِ الدَّعَوَاتِ
دعاى وداع با ماه رمضان به نقل از كتاب هاى دعا :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَا يُدْرِكُ الْعُلَمَاءُ عِلْمَهُ وَ لَا يَسْتَخِفُّ الْجُهَّالُ حِلْمَهُ
به نام خداوند رحمت گستر مهربان. ستايش خدا را كه دانشمندان نمى توانند به دانش او برسند و نادانان نمى توانند او را كه بردبار است به سبكى و خوارى وادارند
وَ لَا يُحْسِنُ الْخَلَائِقُ وَصْفَهُ وَ لَا يَخْفَى عَلَيْهِ مَا فِي الصُّدُورِ خَلَقَ خَلْقَهُ مِنْ غَيْرِ أَصْلٍ
و آفريدگان نمى توانند توصيف او را نيكو ادا كنند و آنچه در دل ها است بر او پنهان نمى ماند. آفريده ها را نه از روى اصل
وَ لَا مِثَالٍ بِلَا تَعَبٍ وَ لَا نَصَبٍ وَ لَا تَعْلِيمٍ وَ رَفَعَ السَّمَاوَاتِ الْمَوْطُودَاتِ بِلَا أَصْحَابٍ
و نمونه و بدون رنج و ماندگى و آموزش، آفريد و آسمان هاى استوار را بدون يار و ياور برافراشت
وَ لَا أَعْوَانٍ وَ بَسَطَ الْأَرْضَ عَلَى الْهَوَاءِ بِغَيْرِ أَرْكَانٍ عَلِمَ بِلَا تَعْلِيمٍ [بِغَيْرِ تَعْلِيمٍ]
و زمين را بدون نياز به پايه ها بر هوا گستراند. بدون آموزش دانست و بدون نمونه بردارى آفريد.
وَ خَلَقَ بِلَا مِثَالٍ عِلْمُهُ بِخَلْقِهِ قَبْلَ أَنْ يُكَوِّنَهُمْ كَعِلْمِهِ بِهِمْ بَعْدَ تَكْوِينِهِ لَهُمْ لَمْ يَخْلُقِ الْخَلْقَ لِتَشْدِيدِ سُلْطَانٍ
آگاهى او از آفريده هايش پيش از پديد آوردن آن ها، همانند آگاهى او به آن ها بعد از پديد آوردن آن ها است. آفريده ها را به جهت شدت بخشيدن به تسلّط خود
وَ لَا لِخَوْفٍ مِنْ زَوَالٍ وَ لَا نُقْصَانٍ وَ لَا اسْتَعَانَ بِخَلْقِهِ عَلَى ضِدٍّ مُكَابِرٍ وَ لَا نِدٍّ مُشَاوِرٍ مَا لِسُلْطَانِهِ حَدٌّ
و يا از بيم نابودى و كاستى، نيافريد و از آفريده هايش عليه ناسازگارى كه با او ستيزه كند و يا همانندى كه با او مشورت و رايزنى نمايد، يارى نجست. نه تسلّط او مرزى دارد
وَ لَا لِمُلْكِهِ نَفَادٌ تَقَدَّسَ بِنُورِ قُدْسِهِ دَنَا فَعَلا وَ عَلَا فَدَنَا فَلَهُ الْحَمْدُ حَمْداً يَنْتَهِي مِنْ سَمَائِهِ إِلَى مَا لَا نِهَايَةَ فِي اعْتِلَائِهِ
و نه سلطنتش پايان مى پذيرد، بلكه به نور مقدّس و پاك خود، پاكيزه است. نزديک است و لذا برتر است، و بلند پايه است لذا نزديك است. پس ستايش او را، ستايشى كه از آسمانش به آنچه در برترى نهايتى براى آن نيست، منتهى گردد.
حَسُنَ فَعَالُهُ وَ عَظُمَ جَلَالُهُ وَ أُوضِحَ بُرْهَانُهُ فَلَهُ الْحَمْدُ زِنَةَ الْجِبَالِ ثِقْلًا وَ عَدَدَ الْمَاءِ وَ الثَّرَى وَ عَدَدَ مَا يُرَى وَ عَدَدَ مَا لَا يُرَى
كارهايش نيک و شكوهش بزرگ و برهانش آشكار است. پس ستايش او را به اندازه ى سنگينى كوه ها و به شماره ى آب و خاک و آنچه ديده مى شود و يا نمى شود.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي كَانَ إِذْ لَمْ تَكُنْ أَرْضٌ مَدْحِيَّةٌ وَ لَا سَمَاءٌ مَبْنِيَّةٌ وَ لَا جِبَالٌ مُرْسَيَةً وَ لَا شَمْسٌ تَجْرِي وَ لَا قَمَرٌ يَسْرِي
ستايش خدا را كه وجود داشت آن گاه كه نه زمينى گسترده بود و نه آسمانى بنياد شده بود و نه كوه ها استوار بودند و نه آفتاب مى گشت و نه ماه روان بود
وَ لَا لَيْلٌ يُدْجَى وَ لَا نَهَارٌ يُضَحَّى [يَضْحَى] اكْتَفَى بِحَمْدِهِ عَنْ حَمْدِ غَيْرِهِ الْحَمْدُ الَّذِي تَفَرَّدَ بِالْحَمْدِ
و نه شب تاريک مى كرد و نه روز روشن مى كرد و او به ستايش خود از ستايش ديگران بسنده نموده بود. ستايش خدا را كه به تنهايى خود را ستايش نمود
وَ دَعَا بِهِ فَهُوَ وَلِيُّ الْحَمْدِ وَ مُنْشِئُهُ وَ خَالِقُهُ وَ وَاهِبُهُ مَلَكَ فَقَهَرَ وَ حَكَمَ فَعَدَلَ وَ أَضَاءَ فَاسْتَنَارَ هُوَ كَهْفُ الْحَمْدِ
و به آن فراخواند. پس او سرپرست و پديدآورنده و آفريننده و بخشنده ى ستايش است. فرمان راند و چيره گرديد، و حكم كرد و دادگرى نمود، و پرتو افكند و روشن كرد.
وَ قَرَارُهُ وَ مِنْهُ مُبْتَدَاهُ وَ إِلَيْهِ مُنْتَهَاهُ اسْتَخْلَصَ الْحَمْدَ لِنَفْسِهِ وَ رَضِيَ بِهِ مِمَّنْ حَمِدَهُ
او پناهگاه و جايگاه استقرار ستايش است و آغاز ستايش از او و منتهاى آن به او است. ستايش را براى خود خالص گردانيد و از ستايش كنندگان خشنود گرديد.
فَهُوَ الْوَاحِدُ بِلَا نِسْبَةٍ الدَّائِمُ بِلَا مُدَّةٍ الْمُتَفَرِّدُ بِالْقُوَّةِ الْمُتَوَحِّدُ بِالْقُدْرَةِ لَمْ يَزَلْ مُلْكُهُ عَظِيماً
از اين رو، او يگانه ى بدون انتساب و جاودانه ى بدون مدت، و يگانه در نيرومندى و تک در قدرت است و پيوسته سلطنت او بزرگ
وَ مَنُّهُ قَدِيماً وَ قَوْلُهُ رَحِيماً وَ أَسْمَاؤُهُ ظَاهِرَةً رَضِيَ مِنْ عِبَادِهِ بَعْدَ الصُّنْعِ أَنْ قَالُوا (الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ)[سوره الفاتحه (الحمد)، آیه 1]
و بخشش او ديرينه و گفتارش مهرورزانه و اسمايش آشكار بوده است و بعد از آفرينش، از بندگانش به همين خشنود است كه بگويند: ستايش خدا را كه پروردگار جهانيان است.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ مِثْلَ جَمِيعِ مَا خَلَقَ وَ زِنَتَهُ وَ أَضْعَافَ ذَلِكَ أَضْعَافاً لَا تُحْصَى عَلَى جَمِيعِ نِعَمِهِ وَ عَلَى مَا هَدَانَا وَ آتَانَا
و ستايش خدا همانند همه ى آفريده ها و به وزن آن ها و چندين برابر اين به صورت غير قابل شمارش بر تمام نعمت هايش و در برابر اين كه ما را هدايت نمود و عطا كرد
وَ قَوَّانَا بِمَنِّهِ عَلَى صِيَامِ شَهْرِنَا هَذَا وَ مَنَّ عَلَيْنَا بِقِيَامِ بَعْضِ لَيْلِهِ وَ آتَانَا مَا لَمْ نَسْتَأْهِلْهُ وَ لَمْ نَسْتَوْجِبْهُ بِأَعْمَالِنَا فَلَكَ الْحَمْدُ
و به بخشش خود ما را بر روزه دارى در اين ماه نيرومند گردانيد و شب خيزى پاسى از شب هاى اين ماه را به ما ارزانى داشت و آنچه را كه با اعمال خود شايسته و مستحق آن نيستيم، عطا كرد. پس ستايش او را.
اللَّهُمَّ رَبَّنَا فَأَنْتَ مَنَنْتَ عَلَيْنَا فِي شَهْرِنَا هَذَا بِتَرْكِ لَذَّاتِنَا وَ اجْتِنَابِ شَهَوَاتِنَا وَ ذَلِكَ مِنْ مَنِّكَ عَلَيْنَا لَا مِنْ مَنِّنَا [لَا مَنٍّ مِنَّا] عَلَيْكَ
خداوندا پروردگارا، تو در اين ماه بر ما منّت نهادى كه لذّت هاى خود را ترك گفته و از خواهش هاى نفس خود بپرهيزيم و اين منّت تو بر ما است، نه منّت ما بر تو پروردگارا
رَبَّنَا فَلَيْسَ أَعْظَمُ الْأَمْرَيْنِ عَلَيْنَا نُحُولَ أَجْسَامِنَا وَ نَصْبَ أَبْدَانِنَا وَ لَكِنْ أَعْظَمُ الْأَمْرَيْنِ
بنابراين، بزرگ ترين كارها از ميان دو كار، لاغرى جسم و ماندگى تن ما نيست، بلكه بزرگ ترين كارها
وَ أَجَلُّ الْمَصَائِبِ عِنْدَنَا مَا إِنْ [أَنْ] خَرَجْنَا مِنْ شَهْرِنَا هَذَا مُحْتَقِبِينَ بِالْخَيْبَةِ [الْخَيْبَةَ] مَحْرُومِينَ قَدْ خَابَ طَمَعُنَا وَ كَذَبَ ظَنُّنَا
و سخت ترين مصيبت ها بر ما، اين است كه با اكتساب محروميت از اين ماه بيرون آييم، درحالى كه آزمندى ما نوميد گردد و گمان ما به واقعيت نپيوندد.
فَيَا مَنْ لَهُ صُمْنَا وَ وَعْدَهُ صَدَّقْنَا وَ أَمْرَهُ اتَّبَعْنَا وَ إِلَيْهِ رَغِبْنَا لَا تَجْعَلِ الْحِرْمَانَ حَظَّنَا وَ لَا الْخَيْبَةَ جَزَاءَنَا
پس اى خدا، ما براى تو روزه داشتيم و وعده ات را تصديق نموديم و از فرمانت پيروى كرديم و به سوى تو گراييديم، مباد كه بهره ى ما را محروميت و پاداشمان را نوميدى قرار دهى،
فَإِنَّكَ إِنْ حَرَمْتَنَا فَأَهْلُ ذَلِكَ نَحْنُ لِسُوءِ صَنِيعِنَا وَ كَثْرَةِ خَطَايَانَا وَ إِنْ تَعْفُ عَنَّا
زيرا اگر تو محروممان كنى، ما به خاطر كار زشت و خطاهاى بسيار خود مستحق اين هستيم، ولى اگر اى پروردگار ما از ما درگذرى
رَبَّنَا وَ تَقْضِ حَوَائِجَنَا فَأَنْتَ أَهْلُ ذَلِكَ مَوْلَانَا فَطَالَ مَا بِالْعَفْوِ عِنْدَ الذُّنُوبِ اسْتَقْبَلْتَنَا
و خواسته هايمان را برآورى اى مولاى ما تو زيبنده ى اين هستى؛ زيرا چه بسيار از گناهان ما كه با گذشت خود استقبال نمودى
وَ بِالرَّحْمَةِ لَدَى اسْتِيجَابِ عُقُوبَتِكَ أَدْرَكْتَنَا وَ بِالتَّجَاوُزِ وَ السَّتْرِ عِنْدَ ارْتِكَابِ مَعَاصِيكَ كَافَيْتَنَا
و هنگامى كه مستحق كيفرت بوديم، ما را دريابيدى و هنگام ارتكاب گناهان با گذشت و پوشش پاداش دادى.
وَ بِالضَّعْفِ وَ الْوَهْنِ وَ كَثْرَةِ الذُّنُوبِ وَ الْعَوْدِ فِيهَا عَرَّفْتَنَا وَ بِالتَّجَاوُزِ وَ الْعَفْوِ عَرَفْنَاكَ
تو ما را ناتوان و سست و داراى گناهان فراوان و بازگشت به گناهان معرفى كرده اى و ما تو را به گذشت و عفو شناخته ايم.
رَبَّنَا فَمُنَّ عَلَيْنَا بِعَفْوِكَ يَا كَرِيمُ فَقَدْ عَظُمَ [عَظُمَتْ] مُصِيبَتُنَا وَ كَثُرَ أَسَفُنَا عَلَى مُفَارَقَةِ شَهْرٍ كَبُرَ فِيهِ أَمَلُنَا قَدْ خَفِيَ عَلَيْنَا عَلَى أَيِّ الْحَالاتِ فَارَقْنَا
پروردگارا، پس گذشت خود را بر ما ارزانى دار، اى بزرگوار؛ كه مصيبت ما بزرگ و افسوس ما بر جدايى از اين ماه بسيار است، ماهى كه آرزوى ما در آن بزرگ بود و بر ما پنهان مانده كه با چه حالى از آن جدا شديم
وَ بِأَيِّ الزَّادِ مِنْهُ خَرَجْنَا بِاحْتِقَابِ الْخَيْبَةِ لِسُوءِ صَنِيعِنَا بِجَزِيلِ عَطَائِكَ بِمَنِّكَ مَوْلَانَا وَ سَيِّدَنَا
و با كدامين توشه از آن بيرون آمديم، آيا با اكتساب محروميت به واسطه ى كردار زشت خود، يا با عطاى فراوانت به واسطه ى بخشش تو، اى مولى و سرور ما؟ !
فَعَلَى شَهْرِ صَوْمِنَا الْعَظِيمِ فِيهِ رَجَاؤُنَا السَّلَامُ فَلَوْ عَقَلْنَا مُصِيبَتَنَا لِمُفَارَقَةِ شَهْرِ أَيَّامِ صَوْمِنَا عَلَى ضَعْفِ اجْتِهَادِنَا
پس بر ماه صيام كه اميد بزرگ به او بسته بوديم، درود. كه اگر مصيبت خود به واسطه ى جدايى اين ماه را كه روزهاى آن را روزه مى داشتيم، مى فهميديم، گذشته از كم كوشيدن در آن،
فِيهِ لَاشْتَدَّ لِذَلِكَ حُزْنُنَا وَ عَظُمَ عَلَى مَا فَاتَنَا فِيهِ مِنَ الِاجْتِهَادِ تَلَهُّفُنَا
قطعا سخت اندوهگين مى شديم و بر عدم كوشيدن در آن، بسيار حسرت مى خورديم.
اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ عِوَضَنَا مِنْ شَهْرِ صَوْمِنَا مَغْفِرَتَكَ وَ رَحْمَتَكَ
خداوندا، پس پاداش ما را از اين ماه رمضان، آمرزش و رحمت خود قرار ده.
رَبَّنَا وَ إِنْ كُنْتَ رَحِمْتَنَا فِي شَهْرِنَا هَذَا فَذَلِكَ ظَنُّنَا وَ أَمَلُنَا وَ تِلْكَ حَاجَتُنَا فَازْدَدْ عَنَّا رِضًا
پروردگارا، اگر در اين ماه ما را آمرزيده اى، همين گمان و آرزوى ما به تو است و همين خواسته را از تو داريم، پس بر خشنودى خود از ما بيفزا؛
وَ إِنْ كُنَّا حُرِمْنَا ذَلِكَ بِذُنُوبِنَا فَمِنَ الْآنَ رَبَّنَا لَا تُفَرِّقْ جَمَاعَتَنَا حَتَّى تَشْهَدَ لَنَا بِعِتْقِنَا
و اگر به واسطه ى گناهانمان از اين ها محروم داشته اى، اى پروردگار من از هم اكنون گروه ما را متفرق مكن تا اين كه به آزادى ما [از آتش جهنّم]گواهى دهى
وَ تُعْطِيَنَا فَوْقَ أَمَلِنَا وَ تَزِيدَنَا فَوْقَ طَلِبَتِنَا وَ تَجْعَلَ شَهْرَنَا هَذَا أَمَاناً لَنَا مِنْ عَذَابِكَ
و بيشتر از آنچه آرزو مى كرديم، به ما عطا كن و بيش از خواسته ى ما به ما بيفزا و اين ماه را مايه ى ايمنى ما از عذابت
وَ عِصْمَةً لَنَا مَا أَبْقَيْتَنَا وَ إِنْ أَنْتَ بَلَّغْتَنَا شَهْرَ رَمَضَانَ أَيْضاً فَبَلِّغْنَا غَيْرَ عَائِدِينَ فِي شَيْءٍ مِمَّا تُكْرَهُ
و مصونيّت ما [از گناه]تا زمانى كه پاينده داشته اى، قرار ده و اگر به ماه رمضان ديگر رساندى، بدون بازگشت حتى به يک مورد از امور ناخوشايند
وَ لَا مُخَالِفِينَ لِشَيْءٍ مِمَّا تُحِبُّ ثُمَّ بَارِكْ لَنَا فِيهِ وَ اجْعَلْنَا أَسْعَدَ أَهْلِهِ بِهِ وَ إِنْ أَتَتْ آجَالُنَا دُونَ ذَلِكَ
و مخالفت با يک مورد از آنچه دوست دارى، ما را به درك ماه رمضان آينده برسان، سپس آن را براى ما مبارک گردان و ما را از نيكبخت ترين اهل آن قرار ده و اگر پيش از آن، عمرمان به سر آمد،
فَاجْعَلِ الْجَنَّةَ مُنْقَلَبَنَا وَ مَصِيرَنَا وَ اجْعَلْ شَهْرَنَا هَذَا أَمَاناً لَنَا مِنْ أَهْوَالِ مَا يَرِدُ عَلَيْنَا [نَرِدُ عَلَيْهِ]
بهشت را جايگاه بازگشت و انتقال ما قرار ده و اين ماه رمضان را مايه ى ايمنى از بيم هايى كه بر ما وارد مى شود بگردان
وَ اجْعَلْ خُرُوجَنَا إِلَى مُصَلَّانَا وَ مُجْتَمَعِنَا خُرُوجاً مِنْ جَمِيعِ ذُنُوبِنَا وَ وُلُوجاً فِي سَابِغَاتِ رَحْمَتِكَ
و بيرون آمدن ما به نمازگاه ها و گرد آمدن در آنجا را بيرون آمدن از همه ى گناهان و ورود به رحمت هاى فراوان خود قرار ده
وَ اجْعَلْنَا أَوْجَهَ مَنْ تَوَجَّهَ إِلَيْكَ وَ أَقْرَبَ مَنْ تَقَرَّبَ إِلَيْكَ وَ أَنْجَحَ مَنْ سَأَلَكَ فَأَعْطَيْتَهُ وَ دَعَاكَ فَأَجَبْتَهُ
و ما را از آبرومندترين روى آورندگان و نزديک ترين نزديكى جويندگان و كامياب ترين كسانى كه از تو درخواست نموده اند و عطا كرده اى و به درگاهت دعا كرده اند و دعايشان را مستجاب نموده اى، بگردان
وَ اقْلِبْنَا مِنْ مُصَلَّانَا وَ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا مَا سَلَفَ مِنْ ذُنُوبِنَا وَ عَصَمْتَنَا فِي بَقِيَّةِ أَعْمَارِنَا وَ أَسْعَفْتَنَا بِحَوَائِجِنَا
و از نمازگاه مان برگردان درحالى كه گناهان گذشته ى ما را آمرزيده اى و در مقدارى كه از عمرمان باقى مانده است [از گناه]نگاه داشته اى و خواسته هايمان را برآورده
وَ أَعْطَيْتَنَا جَمِيعَ خَيْرِ الْآخِرَةِ وَ الدُّنْيَا ثُمَّ لَا تُعِدْنَا فِي ذَنْبٍ وَ لَا مَعْصِيَةٍ أَبَداً وَ لَا تُطْعِمْنَا رِزْقاً تَكْرَهُهُ أَبَداً
و همه ى خيرهاى دنيا و آخرت را به ما عطا كرده اى، آن گاه هرگز ما را به سوى گناه و معصيت باز مگردان و هيچ گاه روزيى را كه ناخوشايند تو است، روزى ما مكن
وَ اجْعَلْ لَنَا فِي الْحَلَالِ مَفْسَحاً وَ مُتَّسَعاً اللَّهُمَّ وَ نَبِيَّكَ الْمُحَبَّبَ الْمُكَرَّمَ الرَّاسِخَ لَهُ فِي قُلُوبِ أُمَّتِهِ خَالِصِي الْمَحَبَّةِ لِصَفْوِ نَصِيحَتِهِ لَهُمْ
و در حلال براى ما فراخى و گستردگى قرار ده. خداوندا، و نيز به پيامبر اجابت كننده و گرامى خود كه به واسطه ى خيرخواهى بى آلايش
وَ شِدَّةِ شَفَقَتِهِ [شفقته] عَلَيْهِمْ وَ لِتَبْلِيغِهِ رِسَالاتِكَ وَ صَبْرِهِ فِي ذَاتِكَ وَ تَحَنُّنِهِ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ مِنْ عِبَادِكَ فَاجْزِهِ
و شدت مهرورزى نسبت به امت خود و رساندن پيام هاى تو و شكيبايى براى ذات تو و مهربانى بر بندگان مؤمن تو، محبّت او در دل امّت و پيروان او كه خالصانه او را دوست مى دارند، جا كرده است پاداش ده.
اللَّهُمَّ عَنَّا أَفْضَلَ مَا جَزَيْتَ نَبِيّاً عَنْ أُمَّتِهِ وَ صَلِّ عَلَيْهِ عَدَدَ كَلِمَاتِكَ التَّامَّاتِ أَنْتَ وَ مَلَائِكَتُكَ
خدايا، برترين پاداشى را كه به پيامبرى در رابطه با امتش داده اى، به من عطا كن و خود تو و فرشتگانت به شماره ى سخنان كاملت بر او درود فرست
وَ ارْفَعْهُ إِلَى أَعْلَى الدَّرَجِ وَ أَشْرَفِ الْغُرَفِ حَيْثُ يَغْبِطُهُ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُونَ
و به بالاترين درجه ها و والاترين طبقات بهشت، آنجا كه پيشينيان و نسل هاى متأخر بر او رشک مى برند، بالا بر
وَ أَنْضِرْ وُجُوهَنَا بِالنَّظَرِ إِلَيْهِ فِي جِنَانِكَ وَ أَقِرَّ أَعْيُنَنَا وَ أَنِلْنَا مِنْ حَوْضِهِ رَيّاً لَا ظَمَأَ بَعْدَهُ
و چهره هاى ما را به واسطه ى نگريستن به او در بهشت هايت برافروخته گردان و چشم هايمان را روشن كن و از حوض او چنان سيرابمان كن كه بعد از آن ديگر هيچ تشنگى و بدبختى وجود نداشته باشد
وَ لَا شَقَاءَ وَ بَلِّغْ رُوحَهُ مِنْكَ تَحِيَّةً وَ سَلَاماً مِنَّا فَنَشْهَدُ [مُسْتَشْهَداً] لَهُ بِالْبَلَاغِ وَ النَّصِيحَةِ
و به روح او از ما درود و سلام برسان، در حالى كه به تبليغ و خيرخواهى او گواهى مى دهيم.
اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى جَمِيعِ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ بَلِّغْ أَرْوَاحَهُمْ مِنَّا السَّلَامَ وَ شَهَادَتَنَا لَهُمْ بِالنَّصِيحَةِ وَ الْبَلَاغِ
خدايا، و نيز بر تمام پيامبران و فرستادگانت درود فرست و به روح آنان از ما سلام و گواهى ما را مبنى بر خيرخواهى و تبليغ آنان، به آنان برسان
وَ صَلِّ عَلَى مَلَائِكَتِكَ أَجْمَعِينَ وَ اجْزِ نَبِيَّنَا عَنَّا أَفْضَلَ الْجَزَاءِ
و نيز بر همه ى فرشتگانت درود فرست و به پيامبر ما برترين پاداش را عطا كن.
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَنَا وَ لِمَنْ وَلَدَنَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ الْأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ
خدايا، ما و همه ى مردان و زنان مؤمن، اعمّ از زنده و مرده را كه ما را زاده اند، بيامرز
وَ أَدْخِلْ عَلَى أَسْلَافِنَا مِنْ أَهْلِ الْإِيمَانِ الرَّوْحَ وَ الرَّاحَةَ [وَ الرَّحْمَةَ] وَ الضِّيَاءَ وَ الْمَغْفِرَةَ
و آسودگى و رحمت و روشنايى و آمرزش خود را بر گذشتگان مؤمن از ما وارد كن.
اللَّهُمَّ انْصُرْ جُيُوشَ الْمُسْلِمِينَ وَ اسْتَنْقِذْ أُسَارَاهُمْ وَ اجْعَلْ جَائِزَتَكَ لَهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ
خدايا، لشكريان مسلمان را يارى كن و اسيران مسلمان را رهايى بخش و جايزه ى آنان را بهشت هاى پرنعمت قرار ده.
اللَّهُمَّ اطْوِ لِحُجَّاجِ بَيْتِكَ الْحَرَامِ وَ عُمَّارِهِ الْبُعْدَ وَ سَهِّلْ لَهُمُ الْحَزْنَ وَ أَرْجِعْهُمْ غَانِمِينَ
خدايا، دورى را براى حاجيان خانه ى محترم و عبادت كنندگان در آن، در پيچ [زود بگذران]و اندوه آنان را آسان كن
مِنْ كُلِّ بِرِّ مَغْفُوراً لَهُمْ كُلُّ ذَنْبٍ وَ مَنْ أَوْجَبْتَ عَلَيْهِ الْحَجَّ مِنْ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ ص فَيَسِّرْ لَهُ ذَلِكَ
و درحالى كه از هر كار نيک غنيمتى برداشته و همه ى گناهانشان آمرزيده است، بازگردان و براى هركس از امّت محمّد درود و سلام خدا بر او و خاندان او كه حجّ را واجب نموده اى، اين ها را آسان كن
وَ اقْضِ عَنْهُ فَرِيضَتَكَ وَ تَقَبَّلْهَا مِنْهُ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ اللَّهُمَّ وَ فَرِّجْ عَنْ مَكْرُوبِي أُمَّةِ أَحْمَدَ
و واجب خود [حجّ]را از آنان برآورده كن و بپذير، اجابت فرما اى پروردگار جهانيان. خداوندا، و نيز اندوه اندوهگينان امّت احمد [حضرت محمّد درود و سلام خدا بر او و خاندان او ]را بگشا
وَ مَنْ كَانَ مِنْهُمْ فِي غَمٍّ أَوْ هَمٍّ أَوْ ضَنْكٍ أَوْ مَرَضٍ فَفَرِّجْ عَنْهُ وَ أَعْظِمْ أَجْرَهُ
و نيز اندوه هركس از آنان كه دچار غم يا اندوه يا گرفتار يا بيمار است برطرف كن و پاداش بزرگ به آنان عطا كن.
اللَّهُمَّ وَ كَمَا سَأَلْتُكَ فَافْعَلْ ذَلِكَ بِنَا وَ بِجَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ أَشْرِكْنَا فِي صَالِحِ دُعَائِهِمْ وَ أَشْرِكْهُمْ فِي صَالِحِ دُعَائِنَا
خدايا، و نيز همان گونه كه از تو درخواست نمودم، اين ها را با من و همه ى مردان و زنان مؤمن بكن و آنان را در دعاهاى شايسته ى ما شريک و ما را در دعاهاى شايسته ى آنان شريک گردان.
اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْ بَعْضَنَا عَلَى بَعْضٍ بَرَكَةً اللَّهُمَّ وَ مَا سَأَلْنَاكَ أَوْ لَمْ نَسْأَلْكَ مِنْ جَمِيعِ الْخَيْرِ كُلِّهِ فَأَعْطِنَاهُ
خداوندا، ما را مايه ى بركت براى همديگر قرار ده. خدايا، هرچه از امور خير از تو درخواست نموده ايم يا ننموده ايم، به ما عطا كن
وَ مَا نَعُوذُ بِكَ مِنْهُ أَوْ لَمْ نَعُذْ مِنْ جَمِيعِ الشَّرِّ كُلِّهِ فَأَعِذْنَا مِنْهُ بِرَحْمَتِكَ
و هر چه از بدى ها به تو پناه برده ايم يا نبرده ايم، به رحمت خود در پناه خود در آور
وَ (آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ)[سوره البقره، آیه 201]
و نيكى دنيا و آخرت را به ما عطا كن و از عذاب آتش جهنّم نگاه دار.
اللَّهُمَّ وَ اجْمَعْ لَنَا خَيْرَ الْآخِرَةِ وَ الدُّنْيَا وَ أَعِذْنَا مِنْ شَرِّهِمَا يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِين
خدايا، خير دنيا و آخرت را براى ما گردآور و از شرّ آن دو در پناه خود در آور، اى مهربان ترين مهربانان.
