سر درس مهدویت ۱۰ (مهدی موعود علیه السلام در قرآن ۲)

سر درس مهدویت ۱۰ (مهدی موعود علیه السلام در قرآن ۲)

خداوند سبحان در آیه ۱۰۵ سوره انبیاء می فرماید: «وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُون» یعنی «همانا ما پس از تورات در زبور نوشتیم که: زمین را بندگان شایسته ما به میراث مى‏برند» در این آیه شریفه مراد از «ذکر» توارت و مراد از «زبور» کتاب داود نبی علیه السلام است البته برخی از مفسرین نیز مراد از ذکر را قرآن و مراد از زبور را – که در اصل به معنای هر گونه نوشته است – تمامی کتب انبیای پیشین دانسته اند و آیه را اینچنین معنی نموده اند: «ما علاوه بر قرآن در تمام کتب انبیاء پیشین نوشتیم که سرانجام بندگان شایسته ما سراسر زمین را به میراث می برند» در هر صورت این آیه شریفه از مساله ای غیبی پرده بر می دارد که در کتب آسمانی انبیاء نگاشته شده است این مساله عبارت است از «تسلط بندگان صالح خدا و وراثت آنها بر روی کره زمین»

بدون شک چنین آرزوئی هنوز برای بشر به واقعیت مبدل نشده است آروزی حکومت شایستگان بر تمام کره زمین و پاک شدن آن از لوث وجود ستمگران و ظلم پیشگان؛ چرا که به شهادت تاریخ در گذشته همواره در برخی از نواحی این کره خاکی ظالمان نامداری زیسته اند و امروز نیز فرزندان شوم آنان در گوشه گوشه زمین بر روش ننگین نیاکان خویش تاکید دارند و راه آنها را ای بسا با سرعتی بیشتر می پیمایند. بنابراین این وعده مسلم قرآنی که به تصریح آیه شریفه در کتب آسمانی دیگر نیز بیان شده است هنوز لباس واقعیت بر تن ننموده است.

بدون شک بر اساس روایات متواتری که شیعه و سنی در خصوص مهدی موعود علیه السلام بیان نموده اند این وعده مسرت بار توسط وجود پر برکت آن هدیه آسمانی محقق خواهد شد به همین روی در بسیاری از روایات این آیه شریفه بر حضرت مهدی علیه السلام تطبیق شده است برای نمونه امام باقر علیه السلام می فرمایند: « بندگان صالحى را که خداوند در این آیه به عنوان وارثان زمین یاد مى‏کند یاران مهدى علیه السلام در آخر الزمان هستند» (البرهان فی تفسیر القرآن، ج ۳، ص ۸۴۸)

منجي دوازدهم