به خوش نامی دل نبندید / تمثیلات آیت الله حائری شیرازی
خدمت کنید. به خوش نامی دل نبندید. علی علیه السلام هفتاد سال لعنش می کردند که برای هیچ انسانی این کار را نکردند! هفتاد سال لعن اختیاری! نه زیر شمشیر و ترس. عمر بن عبد العزیز اعلام کرد که دیگر لعن بس است. مردم به او گفتند که ما نذر داریم. نذر مجرب است! لعنش که می کنیم، حاجت می گیریم! ما نذرهایی کرده ایم، نصفش را ادا کرده ایم و نصفش مانده. اجازه بده ما این لعن هایی که نذر داریم را انجام بدهیم، بعد دیگر نذر نمی کنیم. ببینید! این است! عالَم این است! تا صد و پنجاه سال، قبر ایشان اگر آشکار می شد، آتش می زدند! از بین می بردند! صد و پنجاه سال گذشت تا اجازه ی آشکار شدن قبر ایشان داده شد.
خدا می خواهد به اهل عالَم بگوید که این است. اگر علی نزد من عزیز است به این دلیل است. او می دانست وقتی عمرو بن عبدود را می کُشد، پشت سرش یک خبرهایی است، وقتی عتبه را می کشد پشت سرش با نواده اش چه کار می کنند. علی –علیه السلام- می دانست که این ها رئیس می شوند، اخبار آینده در دستش بود. عواقب این کارهایش را می دانست؛ اما به اسم، شهرت و اینکه لعن کنند یا نکنند اعتنا نداشت.
مطالب مرتبط
