فلسفه قربانی - استاد علی صفایی حائری

 فلسفه قربانی - استاد علی صفایی حائری

- اینجاست که اگر بخواهى به آرزوها پا بدهى و نرمى کنى، تو را مى ‏برند. و این است که باید قربانى کنى. باید این آرزوها را قطع و رمى کنى.

- آرزوى ابراهیم داشتن پسر است و به ابراهیم امر مى‏ شود که آن را بکش!! 

- و همین نکته‏ ىِ بودنِ منى‏ بعد از مشعر الحرام است. 

- اینجاست که باید در این‏ سرزمین آگاهىِ بر حریم ‏ها و حدودها، آماده شد و سنگ و مهمات جمع کرد و مهیا شد تا آرزوها را رجم و رمى کرد. 

- و همان طور که شیطان کارش را با وسوسه ‏ها شروع مى ‏کند، انسان هم باید آماده شود؛ 

- که وقتى به اصول توجه کردى و اسلام آوردى و به اعمالت جهت دادى، آنگاه شیطان زیر درختت ریشه مى‏ کند. 

- شیطان تا بتواند ریشه ‏ها را مى ‏خشکاند، اگر نتوانست در نماز خدشه مى ‏کند و ستون‏ ها را صدمه مى‏ زند و اگر نتوانست شاخه ‏ها را قطع مى ‏کند، 

- اگر در این مرحله هم موفق نشد آنگاه که میوه‏ ها چیده شد آنها را لک دار مى‏ کند و اگر نتوانست بر آنها خاک مى‏ ریزد. او بى ‏کار نمى ‏نشیند و تا بتواند کارى مى‏ کند، گردى مى‏ پاشد، طوفانى به پا مى ‏کند. 

- او امید دارد که کارش نتیجه بدهد؛ که: «ثُمَّ کانَ عاقِبَةُ الَّذینَ أَساؤا السُّوآى‏ انْ کَذَّبُوا بِآیاتِ اللَّهِ ...».

- چرا که شیطان این را تجربه کرده که سیاهى و چرکى زیاد، رفته رفته اصول را هم از بین مى‏ برد. انسان وقتى به گناهان کوچک بى ‏توجه شد، این کوچک‏ ها او را به گندها مى‏ کشاند ...

منبع : استاد علی صفایی حائری، کتاب حقیقت حج، صفحه ۲۲.