احیا کننده کلمات محمدی / یوسف رحیمی

احیا کننده کلمات محمدی / شاعر : یوسف رحیمی

موّاج می شویم و به دریا نمی رسیم
پرواز می شویم و به بالا نمی رسیم

این بالها شبیه وبالند، ابترند
وقتی به سیر عالم معنا نمی رسیم

این چشمهای خیس و تهی دست شاهدند
بی تو به جلوه زار تماشا نمی رسیم

تا بی کرانه های حضور خدائی ات
پر می کشیم روز و شب اما نمی رسیم

باشد اگر تمام جهان زیر پایمان
حتی به خاک پای تو آقا نمی رسیم

این حرفها نشانه‌ی تقصیر فهم ماست
حیران شدن میان صفات تو سهم ماست

دنیا تو را چگونه بفهمد؟ چه باوری!
از مرز عقلهای زمینی فراتری