صاف می آیی سر کوی «صراط المستقیم» / علیرضا قزوه

صاف می آیی سر کوی «صراط المستقیم» / شاعر : علیرضا قزوه

ما شهیدان جنون بودیم از عهد قدیم
سنگِ قبر ماست دریا، نقش قبر ما نسیم

شهر ما آنسوی آبی هاست، دور از دسترس
شهرِ ابراهیمِ ادهم، شهر لقمان حکیم

اندکی بالاتر از آبادی تسلیم محض
صاف می آیی سر کوی «صراط المستقیم»

خاک آن عرشی است، گل هایش زیارت نامه خوان
سنگفرش آسمانش، بال های یا کریم

شهر ما آبادی عشق است، اما رازِ عشق
عشق یعنی واژه های رمز قرآن کریم

عشق یعنی قاف و لام« قل هو الله احد»
عشق یعنی بای «بسم الله الرحمن الرحیم»