ماری در قبر انسان
ثقة الاسلام کلینی رضوان الله تعالی علیه از قول امام صادق علیه السلام می فرمایند: ماری در قبر انسان است که هر روز انگشت بزرگش را می زند و او باید در قبر و در عالم برزخ با آن بسازد. بعد امام صادق علیه السلام می فرمایند: می دانید، چرا؟
برای اینکه آن فرد می توانست گره از کار مسلمانی را بگشاید، اما نگشود. یعنی ای آقای لوله کشی که پیرزنی به در مغازه ات آمده و درخواست کرده تا لوله ترکیده آب خانه اش را تعمیر کنی و تو می توانستی بروی، اما نرفتی، این کارت ماری در گور خواهد شد و تا روز قیامت نیشت می زند.
ای آقای داروخانه چی که داروی مریض مستأصل را داشتی، اما آنرا به وی ندادی، این کار تو مانند ماری تا روز قیامت در نزدت خواهد بود.
ای آقای صاحب اتومبیل که زن بچه به بغل را در آفتاب سوزان و یا سرمای گزنده می بینی، اما او را سوار نمی کنی، این کار تو ماری شده و تا روز قیامت در کنارت می ماند.
تشخص انسان به داشتن منزل مجلل و یا لباسها عالی نیست. در اینجا روی سخن بیشتر با خانمها می باشد. تشخص این است که کهنه نوزاد همسایه را که گرفتار است بشویید. مقدس اردبیلی رضوان الله تعالی علیه که یکی از مراجع بزرگ تقلید بود، روزی از لب فرات رد می شد که به زائری برخورد نمود. این زائر یک پیرمرد دهاتی بود که بر لب فرات نشسته و در حالی که بسیار خسته می نمود لباس می شست. مقدس اردبیلی به او سلام کرد و این امر باعث طمع پیرمرد شد.
پس گفت: آقا می توانی مقداری از لباسهای مرا بشویی؟
مقدس اردبیلی پاسخ مثبت داده، عبا و قبا را کنار گذاشت و مشغول لباس شستن شد. پس از مدتی چند نفر از مردم و طلاب که از آنجا می گذشتند مقدس اردبیلی را شناخته و به ایشان احترام نمودند. این امر موجب شد که پیرمرد بفهمد که لباسهایش را به دست مرجع تقلیدش سپرده و بنابراین بسیار شرمنده شد و گفت: آقا ببخشید که شما را نشناختم.
مقدس اردبیلی فرمود: باعث افتخار من است که بتوانم لباس زائر امام حسین علیه السلام را بشویم.
لذا ای خانم، افتخار تو داشتن دهها قطعه طلا نبوده، بلکه این نکبت و بدبختی است. افتخار تو این است که بتوانی لباسهای همسایه ات را بشویی.
منبع : آیت الله حسین مظاهرى، به سوى حق، بخش 9.
