عرق شور

من بودم در سرزمینی بی آب و تشنه،راه میرفتم در شوره زار های برجامانده از خشکی آب ها،خسته بودم تشنگی امانم را بریده بود اما ناگهان آبی دیدم...بی درنگ به سویش رفتم خواستم جرعه ایی بنوشم اما آب شور بود( طاقت کمی مانده بود ولی مانده بود)اگر میخوردم تشنگی طاقتم را تمام میکرد؛عرق شورم را بر آن ریختم تا شاید آسمانی عرق شیرینش را برایم بفرستد

آصف