دوم خرداد

گفت: مگر سران فتنه و حاميان بيروني آنها از دوم خرداد 76 به عنوان نقطه آغاز جريان خود ياد نمي كردند؟ و مگر به آن افتخار نمي كردند؟!
گفتم: شركت چندين ميليوني مردم در انتخابات دوم خرداد 76 براي همه افتخارآميز است و نشانه اعتماد مردم به نظام بوده و هست.

گفت: ولي فتنه گران قصد داشتند اين اعتماد مردمي را به نفع دشمنان بيروني مصادره كنند كه نتوانستند.
گفتم: البته كه نتوانستند، خب! حالا منظورت چيست؟

گفت: روز دوشنبه سالروز «دوم خرداد» بود ولي هيچيك از روزنامه ها و سايت هاي مدعي اصلاحات حتي يك كلمه هم درباره آن ننوشتند. چرا؟!
گفتم: به مرگ جبهه مدعي اصلاحات و فتنه 88 اعتراف كرده اند.

گفت: البته چند نفر از كاربران سايت هاي ضد انقلابي «بالاترين» و «فيس بوك» نوشته اند؛ نشانه هايي از مرگ جنبش سبز(!!) ديده بوديم اما فكر نمي كرديم به جاي صعود، اينطوري سقوط كند.
گفتم: شاعري براي خواندن شعرش پشت تريبون رفت و خواند «با شور و نشاط خواهم آمد» ولي بقيه بيت ها يادش رفت و همين نيم بيت را چند بار تكرار كرد كه ناگهان پايش به پايه ميز گرفت و روي سر يكي از حاضران سقوط كرد. با ناله به طرف گفت؛ آقا ببخشيد. معذرت مي خواهم و يارو گفت؛ اختيار داريد! شما چند بار گفتيد كه «خواهم آمد» اما من متوجه نشدم كه قرار است با كله روي زمين بيائيد!!