کلیپ/ سلام بر دحوالارض(+ متن)

سلام بر دحوالارض، روزی که آسمان و زمین، برای آدمی آغوش می گشایند و نعمت هایشان را سوی او روانه می کنند.

سلام بر دحوالارض، روزی که برای نخستین بار، خدا نعمت هایش را نازل کرد تا آدمی به مهرش پی ببرد. سلام بر دحوالارض، روزی که عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد تا ما گم گشتگان کوی دوست، محبت را بجوییم و ببوییم، بلکه در سرای فانی آرام گیریم و آرام گاه خلایق باشیم. سلام بر دحوالارض، روزی که خدا آن را پدید آورد تا بهانه ای دیگر بر بهانه ها بیفزاید، بلکه آدمی را از زندان دنیا رها کند و از بند اهریمن برهاند. سلام بر دحوالارض، روزی که لب بر هم می نهیم و از بدگویی دوری می کنیم، روزی که چشم می بندیم و نازیبایی هایی را که زیبایی به چشم می آیند، نمی نگریم، روزی که از افترا زنندگان دوری می کنیم، از واژه تهمت بیزاری می جوییم، روزی که تهی دستان را دوست خود می شماریم و مستکبران را به حال خود رها می کنیم، روزی که شمع وجودمان را بار دیگر با شعله ایمان روشن می کنیم، بلکه از تاریکی ظلمت  کده دنیا بکاهیم، روزی که آب می پاشیم و غبار از تنها راه هستی می زداییم و گام های نویی را به این راه دعوت می کنیم، روزی که واژه واژه می نویسیم، بلکه واژه واژه بخوانند و آگاهی منتشر شود و بر شمار آگاهان افزوده شود، روزی که قامت راست می کنیم و به دور دست می نگریم تا سواری سبزپوش همان فارس الحجاز را ببینیم که می آید تا ما را برهاند و همه روزمان را دحوالارض قرار دهد. آری! قدسی شدن، تنها ویژه فرشتگان و آدمیان پرهیزکار نیست؛ آنجا که خواست خدا باشد، زمان و مکان و پدیده  های به ظاهر بی  جان نیز می توانند چهره  ای قدسی به خود گیرند و مورد تکریم و اهتمام فرشته ها و انسان ها واقع شوند؛ روز بیست و پنجم ذی القعده، روز دحوالارض است، روزی که مورد توجه فراوان اهل بیت علیهم السلام بوده است و درباره فضیلت ها و اعمال این روز احادیث زیادی وارد شده است که در این نوشتار به اجمال بدان اشاره خواهیم کرد. اما قبل از آن بد نیست در مورد معنا و مفهوم دحوالارض اندکی تامل کنیم؛دحوالارض را به گسترش زمین از زیر کعبه تفسیر کرده اند. مرحوم محمدباقر مجلسی نیز در کتاب حدیثی از امام رضا علیه السلام آورده است که مضمون آن بدین گونه است که:

«روز بیست و پنجم ذیقعده (روز دحوالارض) روز ولادت ابراهیم خلیل علیه السلام وعیسی مسیح علیه السلام است و روزی است که زمین از زیر کعبه گسترده شده است». همچنین نقل شده است که در چنین روزی حضرت آدم  علیه السلام به زمین هبوط کرده است.از اين روز به عنوان روز قيام امام حضرت ولي عصر(عجل الله فرجه الشريف) نام برده شده است. 

در تفسیر آیه سی ام از سوره مبارکه نازعات «وَالْاَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحیها؛ (و زمین را بعد از آن با غلطانیدن گسترش داد)» اشاره به دحوالارض دارد و منظور از آن نیز این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابی نخستین فراگرفته بود. این آب ها به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند تا به وضع فعلی درآمدند و نخستین برآمدگی نیز که آشکار شد، کعبه بوده است» لذا از مجموع آیات و روایات چنین بر می آید که بی  گمان دحوالارض، نماد مهرورزی و رحمت پروردگار به بندگان خویش و سرآغاز آمادگی و فروتنی کره زمین برای زندگی و سکونت آدمیان بر روی آن بوده است. 

پس بیایید با گرامیداشت این روز با عظمت و توجه به امور معنوی سفارش شده در آن من جمله گرفتن روزه در این روز که در روایات متعددی از معصومین علیهم السلام بدان سفارش شده است و ذکر خدا و خواندن دعاهای وارده که در کتاب مفاتیح الجنان به صورت مفصل بدانها اشاره شده است از فیض این روز عزیز بهره مند گردیم.

حضرت صدیق اکبرامیرالمومنین علی علیه السلام فرموده اند: «نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در روز بیست و پنجم ماه ذی القعده، روز دحوالارض بوده است. و هرکس این روز را روزه بدارد و شب آن را به عبادت بپردازد، به پاداش عبادت صد ساله رسیده است؛ عبادت صد ساله ای که روز های آن را به روزه و شب های آن را به عبادت گذرانیده است. و هر جماعتی که در این روز گِرد هم آیند و به ذکر پروردگار بپردازند، پراکنده نخواهند شد مگر آنکه خواسته های آنان برآورده خواهد شد و در این روز هزاران رحمت از سوی پروردگار نازل می شود که نودونه درصد آن از آنِ کسانی است که روزش را به روزه و ذکر و شبش را به احیا و عبادت مشغول باشند.»