درگذشت "رشید الدین وطواط" كاتب و شاعر بزرگ ایرانی(573 ق)

رشیدالدین محمد بن عبدالجلیل عُمَری كاتب بلخی معروف به وطواط از دانشمندان، نویسندگان و شاعران ذواللِّسانَین معروف قرن ششم هجری است كه در سال 480 ق در بلخ ولادت یافت. ذواللسانین به كسانی می‏ گویند كه هم در زبان فارسی و هم در عربی متبحر بوده و تالیفاتی داشته باشند. وی بعد از اتمام تحصیلات خود از خراسان به خوارزم رفت و در خدمت اتسِز خوارزمشاه درآمد و بعد از او در خدمت فرزندش مُعَزَّر بود. مُنشَأت به عربی و فارسی، حَدایقُ السّحر و دیوان اشعار از تالیفات اوست. وطواط از ادیبان نامدار و فصیحان مشهور در نظم و نثر پارسی و دارای شعری استادانه و استوار است. وی در برگزیدن كلمات و قوت تركیب، از شاعران كم نظیر و در بیان صنایع، بی‏ آن كه به زیبایی شعر لطمه زند، بسیار ماهر است. شعرِ پارسی وطواط، مجموعه‏ ای از صنایع شعری است كه با كمال استادی در عین تكلُّف اِعمال شده و سلاسَت بیان و سلامَت الفاظ را از دست نداده است. وفات رشیدالدین وطواط را در سال 573 ق در 93 سالگی گفته‏اند.