رودلْفْ دیزِل، مخترع آلمانی در 18 مارس 1858م به دنیا آمد. وی بخشی از زندگی خود را در فرانسه، انگلستان و سپس آلمان گذراند و در دانشگاه مونیخ به تحصیل پرداخت. دیزل در حین تحصیل متوجه شد كه نود درصد انرژی حاصل از سوخت زغال سنگ در ماشین های بخار و همین مقدار انرژی به دست آمده از سوخت بنزین در موتورهای احتراقی تلف می شود و تنها ده درصد باقی مانده به مصرف می رسد. از این رو، وی از آن زمان به ساخت دستگاهی اندیشید كه بیشترین بازدهی و كمترین میزان تلف شدن انرژی را داشته باشد. وی پس از سال ها تلاش، سرانجام در 5 اوت 1895م توانست موتوری اختراع نماید كه با فشردن هوا، حرارت زیادی در حدود 500 درجه سانتی گراد تولید می نمود. در موتور دیزل كه با گازوئیل كار می كرد، قبل از ورود گازوئیل به موتور، هوا باید گرم شود و سپس سوخت در سیلندر پراكنده گردد. این موتور به دستگاه سردساز مجهز می شود تا بتوان آن را تا دمای بالایى رسانید. هم چنین سرعت و نیروی موتور با تغییر دادن مقدار سوخت تزریقی تنظیم می شود. تا سال 1900م، از این موتور استفاده نشد و با این حال، دیزل این موتور را كامل كرد و با پیشرفت و تكامل تكنیكی موتور آن، این دستگاه به عنوان اولین موتور قابل حركت با كاربردهای وسیع و گسترده شهرت یافت.
