ابوالمظفَّر عطامَلِك علاءالدین بن بهاءالدین محمد بن محمد جُوینی در سال 623 ق در جوین از توابع خراسان متولد شد. پس از خاتمه ی تحصیل وارد كارهای دیوانی شد، زیرا پدر و برادر وی از دیوانیان بودند. وی پیش از حمله ی هلاكوخان به ایران، سفرهایى به مغولستان نمود. در سال 657 ق، هلاكوخان پس از فتح بغداد، حكومت عراق را به عطاملك واگذاشت و او تا سال 680 در این شغل باقی بود. با حضور عطاملك جوینی در دستگاه اداری مغولان، اقدامات بی رحمانه ی آنان علیه مردم تا حدودی كاهش یافت و ازتباه شدن آثار فرهنگی ایران تا اندازه ای جلوگیری به عمل آمد. او 24 سال، اداره ی عراق را به عهده داشت اما دشمنانش به تدریج، خان مغول را به او بدبین كردند. بدین ترتیب اقتدار عطاملك تدریجاً افول كرد و خان مغول بر او چندان سخت گرفت كه در اثر این فشارها وفات یافت. عطاملك جوینی مؤلف تاریخ معروف جهانگشای فارسی است كه شامل تاریخ چنگیز خان و هلاكوخان مغول و شرح جنایات آنان می باشد. از آثار خیریه ی جوینی احداث نهر نجف است. او در آن سرزمین مقدس، نهری حفر كرده و با صرف هزینه ای فراوان، آبِ رودِ فرات را به حوالی نجف اشرف جاری نمود. وفات جوینی را در سال 681 ق نوشته اند.
